Niet de meest fijnbesnaarde zielen, deze bastaardhonden met nektapijt, aangevoerd door zangeres Amy Taylor, maar wie zijn teenage kicks graag geïnjecteerd ziet met in bleekwater gespoelde seventiespunkriffs zit goed bij deze bescheiden Australische rock-‘n-rollhype. Dit is het type band waarvoor biertrechters ooit zijn uitgevonden, maar dat tegelijk zijn working class roots en feministische idealen zichtbaar op de uitgerafelde jeansmouwen draagt. ‘I’m working off my ass, every single day / For the minimum wage and I don’t get paid’, sneert Taylor in Gacked on Anger van hun pas verschenen debuutalbum. Gitaarmuziek is niet dood, zo lang als fris ruiken prioriteit is en het vooral niet te serieus moet. Zoals hun landgenoten van AC/DC het ooit tussen pink en wijsvinger declameerden: let there be rock!
Rock Werchter /// Zondag 30.06.2019 / Main stage
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
