30 EDITIES JAZZ MIDDELHEIM

DIZZY GILLESPIE. Een van de legendarische artiesten uit de geschiedenis van Jazz Middelheim.

Zondag 7/8, 21.50 – CanvasVan 12 tot 15 augustus is het weer verzamelen geblazen voor Jazz Middelheim in het Antwerpse park Den Brandt. Canvas blikt bij de dertigste editie terug op de geschiedenis van een van onze langstlopende zomerfestivals. Frans Ieven, medeprogrammator van midden jaren 70 tot de jaren 90 doet voor ons hetzelfde,

Het begin. ‘In 1969 was Jazz Middelheim nog geen festival. Elias Gistelinck (productieleider van de jazzsectie bij de toenmalige BRT en bezieler van Jazz Middelheim; nvdr.) organiseerde toen meerdere concerten, en één daarvan vond plaats in het park van het Middelheimmuseum. Ondanks het slechte weer werd dat optreden een succes: zo is Jazz Middelheim gaandeweg een traditie geworden.’

Evolutie. ‘Omdat het museumpark te klein werd, zijn we na enkele jaren haast letterlijk de straat overgestoken naar park Den Brandt. Die verhuizing was bepalend, want in Den Brandt ontstond die gezellige en vredevolle sfeer. Het is de verdienste van programmator Miel Vanattenhoven dat die sfeer van ‘peace and love’ het hart van Jazz Middelheim is gebleven. Ook cruciaal was de keuze om altijd een breed geprogrammeerd jazzfestival te blijven, dus wel met muziek van swing tot avant-garde, maar zonder uitstapjes te maken naar andere genres. Ten slotte hebben we er altijd naar gestreefd om naast de grote Amerikaanse voorbeelden ook aandacht te hebben voor Europese jazzartiesten, onder wie natuurlijk ook de Belgen. Zo is Toots Thielemans tot de peter van het festival uitgegroeid en hebben we beslist om hem zolang hij speelt voor elke editie te vragen.’

Hoogtepunten. ‘Ik herinner mij een geweldig optreden van Sonny Rollins, Stan Getz en Bill Evans, die samen voor een spektakel zorgden. De eerste keer dat John Zorn met zijn trio kwam, was ook indrukwekkend, net als het concert van Lester Bowie, die met zijn Brass Fantasy die energie van New Orleans naar Den Brandt bracht. En: we mogen de big bands van de BRT zeker niet vergeten.’

Spinal Tap. ‘Onaangename herinneringen aan Jazz Middelheim heb ik niet, of ik ben ze vergeten. Wel zijn enkele gekke verhalen me bijgebleven. Zoals die keer dat Art Blakey spoorloos verdween. Het was de bedoeling dat hij daags na Jazz Middelheim op een Frans festival zou optreden. We hadden hem op de luchthaven van Zaventem afgezet, maar Blakey kwam nooit in Frankrijk aan. We hebben ziekenhuizen en politiekantoren afgebeld, maar pas een dag later bleek dat Blakey op de luchthaven iemand tegen het lijf was gelopen met wie hij dan in een Zaventems hotel een heerlijke tijd heeft beleefd. Minder straf, maar voor mij wel een onvergetelijk beeld: het moment dat in een krappe kamer in het kasteel Charles Mingus en jazzjournalist Jules Anthonissen, allebei stevige jongens, buik aan buik een sandwich zaten te eten.’

Toekomst. ‘Hoe de toekomst van Jazz Middelheim eruitziet? Dat is aan de mensen die tegenwoordig het festival leiden. Elke generatie legt haar eigen accenten, aanpassingen met de tijd zijn ook logisch. Zo verloopt nu alles veel professioneler omdat de omkadering van artiesten dat ook is. Ik herinner mij nog hoe wij vroeger het telefoonnummer van Amerikaanse artiesten ‘via via’ achterhaalden en hen vervolgens thuis opbelden. We vertelden dan dat we een klein, maar gezellig jazzfestival met weinig middelen organiseerden en vroegen of ze geen zin hadden om naar België te komen. Dat kun je je vandaag niet meer voorstellen.’

HANS VAN GOETHEM

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content