Wie een hit wil scoren, haalt er Pharrell Williams bij. Zo was het eind jaren negentig, begin jaren 2000, en zo was het opnieuw in 2013. Als zanger en/of producer, Pharrell is back!
Het leven begint op je veertigste, zeggen ze, en Pharrell Williams (°1973) zal dat na dit jaar waarschijnlijk beamen. Want daar stond hij dan, bijna twintig jaar na zijn eerste productie met The Neptunes, tien jaar na zijn tweede en voorlopig laatste album met zijn band N*E*R*D en tien jaar na zijn eerste solosingle: simultaan op nummers twee en één van de Amerikaanse hitlijsten. Slechts elf artiesten gingen hem in de geschiedenis van de Billboard 100 daarin voor. Ook in onze contreien was Pharrell niet uit de ether te branden met zijn bijdragen aan de aangebrande r&b van Robin Thickes Blurred Lines en met Get Lucky, de veelbesproken discocomeback van Daft Punk. Twee zomerhits, twee instantklassiekers, twee recordbrekers voor de tweevoudige Grammywinnaar.
De vette jaren van Pharrell leken nochtans achter de rug. De periode eind jaren negentig, begin jaren 2000 waarin hij samen met partner Chad Hugo aan de lopende band hits leek te schrijven en producen, voor onder meer Kelis, Ol’ Dirty Bastard, Jay-Z, Britney Spears, Nelly, Snoop Dogg, Gwen Stefani en vooral Justin Timberlake. The Neptunes namen de helft van diens eerst post-‘N Sync-album Justified voor hun rekening, inclusief hitsige hitsingles Like I Love You en Señorita, en forceerden zo in 2002 Justins doorbraak als ‘serieuze’ popartiest. In één klap: weg boybandimago.
O zoete ironie, dat net in het jaar waarin Timberlake een ambitieuze comeback in de steigers zette, met het over twee releases gespreide dubbelalbum The 20/20 Experience, hij als zanger en muziekmaker zijn meerdere moet erkennen in zijn voormalige mentor. Deel één van het 20/20-tweeluik sloeg aan, het vervolg een heel pak minder. JT heeft zijn hand overspeeld, lijkt het, want ook tijdens de gezamenlijke tournee met Jay-Z werd hij gedegradeerd tot een soort invallersrol. ‘I’m bringing sexy back’, zong Justin zeven jaar geleden, maar anno 2013 is het Pharrell die daar daadwerkelijk in slaagde. De heisa over zowel de vrouwonvriendelijke inhoud als het vermeende plagiaat van Blurred Lines gleed van hem af – nochtans schreef en zong hij mee aan de song, én bedacht hij de muziek. Ook op zijn veertigste blijft Pharrell een -getrouwde – hartenbreker, een onaantastbaar toonbeeld van cool, een eeuwig jong stijlicoon, commercieel én artistiek verantwoord smaakmaker, en een zanger die jongere concurrenten als Bruno Mars een stapje voor blijft. Voldoende redenen om happy te zijn, dus pakte hij voor het jaareinde nog snel uit met een 24 uur durende videoclip. Een recordje meer of minder, Pharrell draait er zijn hand niet voor om.
DOOR JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
