Zondag 22/8, 23.Het zit er bijna op voor Jack Bauer. Zondagavond nog twee uurtjes lang de wereld redden en dan is hij toe aan wat welverdiende rust. Ter gelegenheid van de uitzending van de finale van het achtste en laatste seizoen van 24 blikken wij terug op 192 uur racen tegen de klok met deze eigenzinnige awarduitreiking.

Beste seizoen? Het vijfde. Toegegeven, misschien was het allereerste seizoen even goed, maar we schatten het vijfde toch nog net iets hoger in, net omdat je na vier reeksen dacht dat je de formule wel doorhad en de makers er toch nog in slaagden om je 24 afleveringen lang bij je nekvel te grijpen. Het begint met de schokkende moord op ex-president David Palmer, die ervoor zorgt dat Jack uit de dood moet ‘verrijzen’, en leidt tot een gigantisch complot waar de heersende president Charles Logan achter blijkt te zitten. En op het einde van het seizoen, net als je volledig murw bent geslagen door alle gebeurtenissen, duiken er een paar Chinezen op die Jack ontvoeren en op een boot richting China zetten. Briljant.

Slechtste seizoen? Het zesde, een seizoen waarin de schrijvers duidelijk nauwelijks wisten van welk hout pijlen te maken. Nochtans is het begin uitstekend, met Jack Bauer die als een gebroken man en met een baard uit China terugkeert. Nadat hij echter de snelste make-over uit de tv-geschiedenis heeft gekregen, is het weer business as usual en wordt de opeenvolging van plotwendingen al vlug voorspelbaar en vermoeiend. Als de ontploffing van een atoombom in Los Angeles je als kijker al niet meer bij de les houdt, dan is er toch iets ernstig mis.

Meest vergezochte verhaallijn? Elk seizoen, behalve dan misschien het vijfde, had ergens rond aflevering vijftien wel een dipje. In het allereerste seizoen was dat bijvoorbeeld het moment waarop Jacks vrouw haar geheugen verloor, in het zesde de aflevering waarin president Palmer heel toevallig uit een coma ontwaakt om op het nippertje een kernoorlog tegen te houden. Maar geen enkele verhaallijn heeft 24-fans zo op de kast gejaagd als de verhaallijn in het tweede seizoen waarin Jacks dochter Kim – die toen al een hele tijd op de zenuwen aan het werken was – eerst bij een geschifte bunkerbewoner belandt en daarna oog in oog komt te staan met een poema. Wij supporterden voor de poema – tevergeefs.

Meest ambitieuze terrorist? De bad guys uit 24 waren nooit voor een kleintje vervaard, maar Habib Marwan uit het vierde seizoen sloeg toch alles. Hij ontvoert de minister van Defensie als afleidingsmanoeuvre voor een groter plan om alle – álle – kerncentrales van de VS in handen te krijgen. Op zich al niet slecht, alleen blijkt dat op zijn beurt ook maar een afleidingsmanoeuvre voor een aanslag waarbij Air Force One en de president uit de lucht worden geschoten. En het doel daarvan is de ‘nucleaire voetbal’ van de VS te bezitten, de box met alle lanceringcodes van Amerika’s kernwapens. In de ogen van Marwan is Osama bin Laden wellicht een loser.

Meest herkauwde plotwending? De mol. In het eerste seizoen was je als kijker nog echt van je melk toen bleek dat Nina – Jacks collega bij CTU – al de hele tijd voor de tegenstander aan het werken was. In de volgende seizoenen zat er echter zo vaak een mol in CTU – echt efficiënt kon je de personeelsdienst toch niet noemen – dat het je nauwelijks nog iets kon schelen.

Beste gps-systeem? De inwoners van Los Angeles nemen hun auto om naar de overkant van de straat te gaan. Wanneer er in het vierde seizoen echter een atoombom afgaat in een buitenwijk van de stad, blijft iedereen netjes binnen. Dat leiden we althans af uit het feit dat Bauer erin slaagt om in nauwelijks tien minuten door LA te racen zonder files tegen te komen. Ofwel had hij natuurlijk een fantastisch gps-systeem.

Beste folterscène? Tot slot een ietwat lugubere categorie. Bauer én zijn tegenstanders hebben in de afgelopen acht seizoenen zowat alle mogelijke foltertuigen gebruikt – tot een drilboor toe – maar de efficiëntste manier om een terrorist te laten bekennen, bleek toch een geloofwaardig stukje toneel te zijn. In het tweede seizoen dwingt Jack zijn nemesis Syed Ali de locatie van de bom te verklappen, door enkele soldaten te laten binnenvallen bij Ali’s gezin en de man via de monitor te laten volgen hoe zijn vrouw en kinderen afgemaakt worden – zij het enkel voor de schijn.

Stefaan Werbrouck