Als één auteur hetafgelopen jaar als een briesend werkpaard aan de kar van de literatuur trok, dan zal het wel good old Lanoye zijn. En wat, meneer Lanoye, is u van dit jaar bijgebleven?

Met de novelle Heldere hemel schreef hij, als eerste Vlaming sinds Hugo Claus, het befaamde Nederlandse Boekenweekgeschenk en zorgde er meteen voor dat het felbegeerde kleinood ook in onze boekhandels terechtkwam. Geloof het of niet, ooit gold het Geschenk als literaire smokkelwaar: het mocht niet onder de Moerdijk verkocht worden. Laat het aan Lanoye om dergelijke handelsembargo’s te doorbreken – geen (lands)grens die hem tegenhoudt: met Sang & Roses palmde hij, na de prestigieuze Cour d’Honneur van Avignon, ook de Parijse Odéon in, hij gaf les aan de Sorbonne, werd weer vaak geënsceneerd op Duitse podia en liet de Amsterdamse Carré vollopen met zijn Sprakeloos op de planken. Redenen genoeg om hem eens te polsen naar zijn hoogtepunten van 2012.

Af en toe blaast de Zuid-Afrikaanse sirocco onze Skype-verbinding aan flarden, ten slotte krijgen we hem aan de digitale lijn: ‘Eén voorstelling in deSingel sloeg me dit jaar knock-out: The Life and Death of Marina Abramovic van Bob Wilson, met Willem Dafoe, muziek van Antony Hegarty en Abramovic zelf, van wie ik vroeger niet wild was. Wat een vergissing!

‘De Belgen lieten zich ook niet onbetuigd: Ivo Van Hove scoorde met Romeinse tragedies in Londen én New York, Wim Delvoye in het Louvre, Matthias Schoenaerts verleidde Hollywood, ook onze modeontwerpers, rockers, topchoreografen als Sidi Larbi Cherkaoui en schilders als Luc Tuymans speelden op wereldniveau mee. Vlaamse kunstenaars kennen een ongekende bloeiperiode, tegelijk worden we systematisch afgezeken en verdacht gemaakt door de flaminganten, omdat we ons niet willen inschakelen in hun separatistische subcultuur. Ik ken niet één regio ter wereld die zich zozeer beroept op zijn taal en cultuur, en die zozeer in onmin leeft met de dragers ervan. Hoe we onze ‘Vlaamse eigenheid’ dan wel moeten eren, volgens hen? Met een cantus in Brasschaat en met een klauwend leeuwtje op Aalsterse straatnaamborden! No kidding!’

Niet dat hij het aan zijn hart laat komen: ‘Ik mocht zelfs jammen met Absynthe Minded bij hun Radio 1-sessie.’ Hoe hij al dat toeren volhoudt, zeker met Sprakeloos – drie uur lang? ‘Ik word prima omringd dankzij mijn coproducenten, Behoud de Begeerte en KVS/Brussel. Optreden is het enige waar ik me zorgen over hoef te maken. Maar qua allround leescultuur kunnen we nog altijd veel opsteken van Holland. De ambiance die ik daar meemaakte, dankzij dat Boekenweekgeschenk? Spelen in Carré blijft voor een theaterdier als ik een hoogtepunt dat ik zal meedragen tot ver voorbij 2012.’

En 2013? ‘Ik heb wat ijzers in het vuur liggen – we gaan La Langue de ma mère zeker naar Wallonië brengen – maar noem me bijgelovig: ik spreek niet graag over wat nog moet komen.’ Daarna herleidt de mistral ons gesprek weer tot ruis en vreemde bliepjes, maar dat we Lanoye eind 2013 weer aan het woord zullen mogen laten, lijdt nauwelijks twijfel.

DOOR RODERIK SIX

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content