Woody Allen opent Cannes met ‘Cafe Society’: charmante opwarmer

© Café Society
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Woody Allen schiet het festival van Cannes op gang met de romcom ‘Cafe Society’, een retrotrip door het Hollywood van de jaren dertig, met Kristen Stewart als minnares in dubio.

De Gouden Palm wist Woody Allen nog nooit te winnen, maar hij mag ondertussen wel al voor de derde keer de glamourkermis van Cannes op gang schieten, een record voor de inmiddels tachtigjarige New Yorkse veteraan. Dit keer doet hij dat met Café Society, zijn 46ste langspeler (!) en zijn zoveelste romcom over de luimen van de liefde, waarvoor Allen, net als in Midnight in Paris (2011) en Magic in the Moonlight (2014), in nostalgische retromodus schakelt, en dit keer terugkeert naar het Hollywood van de late dertig.

Daar wordt Allens nieuwste muze Kristen Stewart, net als in de Twilight- franchise, gedwongen om te kiezen tussen twee minnaars, maar gelukkig doet ze dat dit keer met expressie op haar gelaat, en verandert geen van haar amants in een bloedzuiger of haarbal. Hier is Stewart, die in Clouds of Sills Maria en Still Alice ook al haar talent etaleerde, zowel het object van begeerte van Bobby (Jesse Eisenberg), een jongeman die door zijn New Yorkse familie naar Tinseltown wordt gestuurd om er een job te zoeken. Als van diens Oom Phil (Steve Carrell), een getrouwde filmproducent die er zijn naïeve neef onder zijn hoede neemt.

Woody Allen opent Cannes met 'Cafe Society': charmante opwarmer
© Cafe Society

Het vervolg is een klassieke romcom in de traditie van de Billy Wilder -en Howard Hawks-komedies van weleer, waarin Allen zo ongeveer elke naam van old school Hollywood dropt, er een jazzy upbeat tempo op nahoudt, een charmante cast opvoert en halt houdt bij de mooiste designvilla’s van Beverly Hills. Alleen heb je alles al een keer eerder en beter gezien en klonken de dialogen, dilemma’s en oneliners wel eens scherper en sprankelender (‘Life is a comedy written by a sadistic comedy writer’).

Bovendien mag Allens eerste digitaal geschoten film er dan nog zo exquis en verzorgd uitzien, met precies bemeten en belichtte beeldcomposities en kleuren door cameragigant Vittorio Storaro. De setting en de decors doen je meer dan ooit hunkeren naar het organische en tactiele van pellicule, the stuff old Hollywood dreams were made of, en de materie die de jaren dertig films met Joan Crawford, Barbara Stanwyck en Veronica Lake, waar Cafe Society zich graag tegenaan wil schurken, dat extra vleugje magie, mysterie en glamour gaven.

Te glad en te licht om lang te blijven hangen dus, maar niettemin een best charmante, vlot verteerbare opwarmer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content