Westerns en wraakengelen: vier aanraders voor het filmfestival Mooov
Brugge, Dilbeek, Genk, Beringen, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas en Turnhout maken zich op voor een invasie van films uit alle uithoeken van de wereld. Vier speerpunten van MOOOV 2018.
Feministische wraakengel
MOOOV zet dit jaar ook in op vrouwenrechten, en springt op de kar van #MeToo en She Decides, de internationale beweging die opkomt voor het recht van vrouwen om over eigen lichaam en leven te beslissen. In openingsfilm Marlina the Murderer in Four Acts vermoordt een jonge Indonesische weduwe meerdere leden van een bende verkrachters en veedieven, waarna de feministische heldin achtervolgd wordt door een geest zonder hoofd. Speciaal.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Westernweelde
Terwijl de Amerikaanse westerns Hostiles en The Rider het mooie weer maken in de bioscoop pakt MOOOV uit met westerns uit landen die je niet onmiddellijk met het genre associeert, zoals Pakistan, Mozambique, Indonesië. Of Zuid-Afrika, waar Five Fingers for Marseilles zich afspeelt, dat wordt omschreven als een verbeeldingrijke mengeling van spaghettiwestern en post-Apartheid melodrama.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Native Cinema
MOOOV heeft altijd aandacht gehad voor films van of over de oorspronkelijke bewoners van een regio, van de Indianen tot de Maori’s. Maar dit jaar steekt het festival een tandje bij met een apart luik rond native cinema. Een voorbeeld is Sweet Country, een choquerende western van de Aboriginal Warwick Thornton, die in een overweldigend landschap een wrede klopjacht orkestreert. Blanke kolonisten zitten een Aboriginal achterna die uit zelfverdediging een blanke neerschoot. Zo ging het er in Australië amper negentig jaar geleden nog aan toe.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Leven als een Tsjadiër in Frankrijk
MOOOV heeft een boon voor filmregisseurs uit het Zuiden maar stelt vast dat velen onder hen migreren. In een filmreeks over regisseurs in diaspora kon Mahamat-Saleh Haroun dan ook niet ontbreken. De man die Tsjaad met Un homme qui crie aan een belangrijke prijs hielp op het Festival van Cannes opereert al dertig jaar vanuit Frankrijk. Zijn nieuwste film gaat eens niet over machteloosheid in het door conflicten geteisterde Tsjaad. Het melancholische Une saison en France schetst een seizoen lang hoe een illegale immigrant met twee kinderen zich uitslooft om in Frankrijk een nieuw leven op te bouwen maar steeds feller beseft dat ze er niet welkom is.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier