We moeten het nog even hebben over die trailer van ‘Cats’
De nieuwe Cats-trailer ziet er nét vreemd genoeg uit om u te doen twijfelen of u wel bent wakker geworden uit die nachtmerrie. Kan de uit zijn voegen barstende sterrencast deze hallucinante remake redden?
Enkele maanden geleden werd aangekondigd dat de wereldberoemde musical Cats ondanks haar flinterdunne plot overgeheveld zou worden naar het grote scherm. Afgelopen woensdag vond een exclusieve behind the scenes-video haar weg naar het officiële YouTube-account van Universal Studios, en de reacties van het almachtige internet waren – zoals gewoonlijk – gemengd. Het filmpje dweept met choreografie en acteertalent dat de welbekende musical naar cinematografische hoogtes moet tillen, en werpt een blik op de machtige nieuwe decors. De onlinewereld hield haar adem in voor de trailer, en kan die vandaag collectief in een diepe zucht uiten.
Voor we op reis gaan door de magische horror die deze trailer op de wereld heeft losgelaten, is het misschien best dat u hem zélf even bekijkt:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zo, dat was-ie dan. Sprakeloos? U bent niet alleen.
Ook hier duurde het enkele uren eer de shock was uitgewerkt en de hersenspinsels hun weg naar het toetsenbord vonden. Nu nog staan de vaag geseksualiseerde antropomorfische katachtigen op ons netvlies gebrand. De trailer riep wereldwijd dan ook een overvloed aan vragen op, waarvan we er graag enkele met u overlopen.
Waarom zien de katten er… zó uit?
Cats gaat oorspronkelijk niet over katachtige mensen, maar over katten. Regisseur Tom Hooper – die u overigens zou moeten kennen van The King’s Speech en de andere theater-naar-filmadaptatie Les Misérables – heeft in Cats voor een vage hybride gekozen waarbij de menselijke gezichten stuntelig op computergegenereerde kattenlijfjes werden geplakt. We kregen meteen flashbacks naar vorige ‘pogingen’ om een menselijk gezicht met een kattenlichaam te verzoenen.
Er waren hier twee duidelijke alternatieven: ofwel gebruik je cgi om realistische katten te maken – snorharen, roze neusje en reflecterende ogen incluis – ofwel haal je de strakke gympakjes uit de musical van onder het stof. Dat Hooper film- en theatericonen als Judi Dench en Ian McKellen op hun leeftijd niet meer in een maillot wil laten ronddartelen, dat begrijpen we volledig. Maar elegant kun je deze optie ook niet echt noemen.
Waarom hebben de katten borsten?
Dat Taylor Swift en ballerina Francesca Hayward met hun verleidelijke dansjes hordes tienerjongens in de war gaan brengen, was voor Hooper duidelijk niet genoeg. Om god weet welke reden moest hij de katten borsten geven. Toegegeven, de realistische vier tot tien tepels die kattinnen met zich meedragen hadden het zo mogelijk nóg raarder gemaakt, maar dat betekent niet dat een menselijke borstkas hier op zijn plaats is. In de woorden van een redditgebruiker:
Wat doen Jason Derulo en Rebel Wilson in godsnaam in dezelfde cast als Ian McKellen en Dame Judi Dench?
Op papier is het geen slecht idee om een cast in te lijven die generaties overbrugt. Door jong pop- en acteertalent te combineren met oude theaterrotten kun je ongetwijfeld een productie op poten zetten die een zo breed mogelijk publiek aanspreekt. In de praktijk is de kloof bij Cats echter zeer voelbaar. Van al het jong talent dat de muziek- en filmwereld te bieden heeft koos Hooper namelijk voor Rebel Wilson, de vrouw die in al een hele carrière de rol van stuntelig dikkerdje moet vervullen, Jason ‘Jasooon Deruulo’ Derulo, koddige komiek James Corden en Taylor Swift. Op de een of andere rare manier past die laatste nog wel in het plaatje, al is het maar omdat ze dé zelfverklaarde crazy cat lady is. Theater- en filmlegendes Judi Dench en Ian Mckellen stonden ongetwijfeld te springen om in een van de bekendste musicals aller tijden mee te kunnen spelen, al vragen we ons af wat ze van het eindproduct vinden.
Als u na dit ingetogen relaas heeft besloten om Cats nooit ofte nimmer een blik waardig te gunnen, dan was dat zeker niet de bedoeling. Trailers zijn niet altijd indicatief voor de film zelf, en misschien – misschien – slaagt het eindresultaat erin om de kijker op de magische reis mee te nemen die ze stellig belooft. Wat er ook gebeurt: de krampachtige koortsdroom die de trailer op ons netvlies heeft gebrand heeft een hele resem aan hilarische memes en commentaren met zich meegebracht.
Dat op zich is marketinggewijs al een grote overwinning.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier