Waarom ‘Girl’ de ideale opener is voor Film Fest Gent

Lukas Dhont, regisseur van Girl, en hoofdrolspeler Victor Polster © BELGAIMAGE
Sven Hollebeke
Sven Hollebeke Medewerker Focus.be

Een trap in regenboogkleuren, een intieme (en Vlaamse) film van een Gentenaar over een transgender en een bewustzijn over genderproblematiek: Film Fest Gent gaat op de opening zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg.

Uiteraard waren er heel wat usual suspects aanwezig op de feestelijke opening van het 45ste Film Fest Gent, maar het waren de tot voor kort relatief onbekende regisseur Lukas Dhont en zijn hoofdrolspeler Victor Polster die vol in de schijnwerpers stonden. Dhondts Girl, een naturalistisch en subtiel portret van een transgender werd in Cannes en ver daarbuiten bejubeld.

Dat Gentenaar Dhont in zijn stad het Film Fest mocht openen is dan ook een binnenkopper. Toch wisten programmator Wim De Witte en artistiek directeur Patrick Duynslaegher al voor de prijzenregen dat Girl hun openingsfilm zou worden. ‘Wim en ik keken elkaar aan na de visie in Cannes en we wisten het meteen. Het was een coup de foudre’, aldus Duynslaegher.

Film als reflectiemiddel

De film past in de missie van Film Fest Gent om bij te dragen aan het maatschappelijk debat. Cinema blijft een krachtig medium, weet ook Duynslaegher, en zelfs films die niet expliciet politiek geladen zijn, reflecteren de tijdsgeest.

In tegenstelling tot heel wat andere filmmakers die met de transgenderthematiek aan de slag gingen, focust Dhont niet op tegenkanting van buitenaf of weerbarstige reacties van ouders, vrienden en niet-ruimdenkenden.

Girl, een pamflet voor verdraagzaamheid en begrip van genderproblematiek, is daar een goed voorbeeld van. Dhont kwam in 2009 al in aanraking met het verhaal over Nora, een meisje dat in een jongenslichaam werd geboren. Uiteindelijk zou het negen jaar duren vooraleer zijn langspeelfilmdebuut in première ging.

Maar Girl is niet enkel ‘die film over een transgenderballerina’. Het is een straf staaltje cinema van een 27-jarige die een mature filmtaal spreekt. In tegenstelling tot heel wat andere filmmakers die met de transgenderthematiek aan de slag gingen, focust Dhont niet op tegenkanting van buitenaf of weerbarstige reacties van ouders, vrienden en niet-ruimdenkenden. Zijn camera blijft dicht op Victor Polsters personage Lara kleven, waardoor we te zien krijgen wat iemand in transitie écht voelt. Ondanks de nakende fysieke transitie, draait het vooral om het innerlijke proces.

Polster, zelf danser, is een even grote revelatie op het scherm als Dhont er een is achter de camera. Bovendien is de begripvolle vader (een rol voor de innemende Arieh Worthalter) een verademing en dat werkt een intense vader-dochterrelatie in de hand.

Hongarije

‘Lukas moet vooral genieten van dit moment’, zegt Duynslaegher. ‘Hij heeft iets unieks verwezenlijkt. Dit onderwerp had in de handen van een regisseur die niet de fijngevoeligheid heeft van Lukas een draak van een film kunnen opleveren.’

De aan het KASK afgestudeerde Dhont heeft op zijn leeftijd een precedent gezet voor de steeds prominenter wordende LGBTQ-cinema. ‘Ik wil geen voorbeeld zijn’, vertelt Lara halfweg de film. Tegen wil en dank zijn het personage, de makers en de hele film dat wel. Dat Film Fest Gent Girl in eigen land nog eens op een broodnodig voetstuk plaatst, vergroot enkel nog maar de impact van deze film.

De komende twee weken zal het Gentse festivalprogramma – even kleurrijk als de loper in regenboogtinten waarover de hoge gasten dinsdag liepen – voer leveren voor levendige discussies op straat of op café. Zo sluit Film Fest Gent af met Beautiful Boy, het Hollywooddebuut van Felix Van Groeningen. Maar tussen twee langverwachte films van Belgische makelij valt er genoeg te ontdekken van ver buiten onze landsgrenzen, in talrijke nevensecties als Global Cinema en Focus on Hungary.

Duynslaegher vindt de Hongaarse cinema een ideale casus om aan te tonen hoe politiek, geschiedenis en cinema verweven zijn met elkaar. Getekend door nazisme, het Sovjetregime en de overgang van een communistische maatschappij naar een vrijemarkteconomie, is Hongarije een land met littekens. De films die in Gent vertoond worden, getuigen van het Hongaarse verleden en de identiteit van het land vandaag en zijn veelal tragisch. ‘Maar’, sluit de artistiek directeur af, ‘als cinema goed is, dan is het simpelweg het mooiste wat er is.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content