Woody, Buzz en de andere ‘Toy Story’-helden zijn terug in een threequel waar nog steeds geen sleet op zit.
Toy Story 3 ***
Lee Unkrich met de stemmen van Tom Hanks, Tim Allen, Ned Beatty, Joan Allen, Michael Keaton
Het cijfer drie achter de titel. De stemmencast vol Hollywoodbobo’s. De sentimentele set-up. De opzichtige product placement … er zijn genoeg redenen om de comeback van Woody, Buzz Lightyear en die andere speelgoedhelden uit de Toy Story-franchise met meer scepsis te begroeten dan een Grieks begrotingsplan.
Toch blijkt dat gezonde wantrouwen na een half uur alweer volledig verdwenen richting ‘infinity and beyond’. Zelfs al gaat het om een threequel, inzake digitale animatie ligt Pixar nog altijd ruim voor op de concurrentie. Bovendien biedt ook hun elfde langspeler een precies bemeten mix van humor, actie en sentiment.
Vijftien jaar nadat de eerste Toy Story de animatiefilm het digitale tijdperk instraalde en een decennium nadat de sequel van Pixar een industriereus maakte, dreigen Woody (Tom Hanks) en Buzz (Tim Allen) aanvankelijk op de schroothoop te belanden. Hun baasje Andy blijkt anno 2010 immers een echte jongeman te zijn die niet van plan is om zijn favoriete speeltjes van weleer mee te nemen naar de unief.
Gelukkig biedt een kindercrèche hen in extremis een nieuwe thuis, al duurt het niet lang voor de twijfels van Woody volkomen terecht blijken. In die crèche worden ze niet alleen mishandeld door hyperkinetische peuters en kleuters, ook de bende van Lotso (Ned Beatty) doet moeilijk. De verbitterde knuffelbeer die er de speelgoedgoelag runt, blijkt niet van plan om zijn privileges zomaar met Woody en co te delen.
Het gevolg is een zwierig avontuur waarin het onvermijdelijke déjàvuspook wordt weggejaagd met visuals die zoveel computerupdates later nog altijd gloednieuw blijken. Om de familiale pathos te temperen wordt er de nodige melancholie en zelfs een stevige portie suspense tegenaan gegooid. Denk aan de hoogovenfinale die rechtstreeks uit een Bondfilm lijkt geplukt en een sinistere babypop die veeleer in een Chucky-sequel thuishoort dan in een kindvriendelijk franchiseproduct.
Bovendien haalt regisseur Lee Unkrich – die de tot Chief Creative Officer gepromoveerde John Lasseter vervangt – enkele kleurrijke nieuwkomers uit hun verpakking. Zo mag Ken van Barbie (Michael Keaton) opdraven als de modebewuste slechterik in een bikinishort, terwijl de pompeuze Mr. Pricklepants (Timothy Dalton) instaat voor de shakespeareaanse volzinnen.
Toegegeven, vergeleken met de excentrieke voorgangers Up (2009), Wall-E (2008) en Ratatouille (2007) getuigt deze threequel niet meteen van Pixars gebruikelijke commerciële culot. Toch moet het stilaan van de Beatles geleden zijn dat een entertainmentgigant nog zoveel hits aan elkaar reeg, zonder daarbij aan flair en finesse in te boeten. Benieuwd hoe lang die successtory nog duurt.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier