The Woman King-maker Gina Prince-Bythewood kan het zelf haast niet geloven: ‘Gezien Hollywoods voorgeschiedenis is het een mirakel dat deze film bestaat.’
U zult bij uw reisbureau maar moeilijk een vlucht naar Wakanda kunnen boeken, het hoogtechnologische Afrikaanse koninkrijk uit Marvels Black Panther. Maar de Dora Milaje, de sensationele elitesoldates uit die film, hebben wel een pendant in de realiteit. ‘Ik wist dat ze gebaseerd waren op echte krijgsters,’ zegt regisseuse Gina Prince-Bythewood, ‘maar van de Ahosi had ik nog nooit gehoord.’
Die Ahosi vormden een volledig uit vrouwen opgetrokken eliteleger dat het koninkrijk van Dahomey, een deel van het huidige Benin, beschermde van de zeventiende tot de negentiende eeuw. Vanaf volgende week ziet u ze aan het werk in The Woman King, een historisch epos à la Braveheart met Viola Davis in plaats van Mel Gibson, Dahomey in plaats van Schotland en ontzagwekkende krijgsters in plaats van woeste highlanders. En dat is du jamais vu in de bioscoop. In Amerika zijn pers en publiek wild van The Woman King, tot grote opluchting overigens van Prince-Bythewood.
Weet je hoeveel regisseuses in Hollywood in de grote zandbak, die van de grotere films, worden toegelaten? Vijf.
Hollywood dat investeert in een all-black female action movie, gedraaid in Afrika, geregisseerd door een zwarte vrouw. Het zou niets bijzonders mogen zijn, het is dat vooralsnog wel. Wil je dat de pers dat aspect beklemtoont of net niet?
Gina Prince-Bythewood: Goeie vraag. Ik zou niets liever willen dan dat het de normaalste zaak ter wereld is. Dat het slechts een cool kenmerkje is. Maar de realiteit is anders. The Woman King is de eerste film in zijn genre. Dat moet je vieren.
Tegelijk zou ik heel graag hebben dat The Woman King gezien wordt voor wat de film is: een historisch actie-epos. Een historisch epos dat een cultuur, een koninkrijk, een volk en personages naar voren schuift die je nooit eerder hebt gezien. Ik hoop dat het publiek dat opwindend vindt.
Twijfel je daaraan?
Prince-Bythewood: Ik twijfel niet. Als je een goede film maakt met straffe actie, oplopende emoties en grootse personages daagt het publiek wel op. Braveheart is een van mijn favoriete films. Ook Gladiator, Dances with Wolves en andere grote historische epossen hebben veel indruk op me gemaakt toen ik jong was. In geen enkele van die films zag ik mezelf weerspiegeld maar dat gaf niet. Ik supporterde keihard voor de hoofdpersonages. De specifieke culturele en historische setting van die films waren mij niet vertrouwd, maar dat vond ik net heel aantrekkelijk. Ik hoef er echt niet uit te zien als de personages in Braveheart of The Notebook om van die films te genieten. Als de personages iets van humaniteit hebben, kan ik me erin vinden. Ik hoop dat kijkers met mijn film hetzelfde kunnen en zich identificeren met de Afrikaanse krijgsters.
Was Hollywood meteen mee?
Prince-Bythewood: (zucht)Gezien Hollywoods voorgeschiedenis is het een mirakel dat deze film bestaat. Toen ik het script in handen kreeg, sprong ik een gat in de lucht maar ik vroeg me meteen ook af: is Hollywood hier klaar voor? Zal Hollywood hier ooit klaar voor zijn? Het heeft zes jaar geduurd voor we groen licht kregen. Alle puzzelstukken moesten samenvallen.
In die tijd is er veel veranderd. Het succes van Wonder Woman en Black Panther was een gamechanger. Viola Davis heeft nog aan star power gewonnen. En met The Old Guard (haar Netflix-hit met Charlize Theron en Matthias Schoenaerts, nvdr.) heb ik bewezen dat ik actiescènes tot een goed einde kan brengen.
Waar heb je The Woman King gedraaid? Was Benin een optie?
Prince-Bythewood: We vonden het allemaal essentieel om in Afrika te draaien. Niet alleen voor de authenticiteit, maar ook voor de scope en de natuurlijke schoonheid die een historisch epos nodig heeft – en die dit verhaal ook verdient. Voor een groen scherm bereik je dat niet.
In een perfecte wereld zouden we in Benin hebben gedraaid. Maar dat land heeft de infrastructuur noch de crews voor een film van deze amplure. Dat was bitter. Zuid-Afrika heeft wel ongelofelijke crews. In Kaapstad hebben we het koninklijk paleis volledig nagebouwd. Voor de junglescènes, de dieren en de ongelofelijke natuurpracht trokken we naar het wonderlijke KwaZoeloe-Natal. We hebben ook een paar dagen in Ghana gedraaid omdat het landschap er als twee druppels water op dat van Benin lijkt.
Had je als regisseur wat aan je ervaring met gevechtssporten?
Prince-Bythewood: Zeker weten. Sinds mijn vierde heb ik als een atleet geleefd. Ik heb verschillende sporten beoefend en enkele jaren aan kickboksen gedaan. Ik weet hoe een goeie punch eruitziet en wat er de gevolgen van zijn. Ik weet hoe een goeie worp eruitziet. Ik kan het zelfs voordoen als het moet. Tot zijn vreugde kon ik goed meepraten met stuntcoördinator Danny Hernandez. Alle actie, gevechten en stunts bedenken en uitwerken was pure fun. Ik kon ook de actrices voor hun actiescènes bijstaan. Ik weet hoe het voelt om vlak voor de start van een gevecht vol adrenaline te zitten. Je kunt niet stilzitten, je hoofd maalt en maalt en je pept je op om je tegenstander geen enkel moment van zwakte te tonen. Die mag niet zien dat je pijn hebt of vermoeid bent.
Nanisca, het personage van Viola Davis, protesteert tegen de gewoonte in Dahomey om krijgsgevangenen als slaven te verkopen. Dat is een bijzonder gevoelig onderwerp, zoals ook blijkt uit een aantal negatieve commentaren op je film op sociale media. Wat was het aanvalsplan?
Prince-Bythewood: Braveheart was de template. De persoonlijke verhalen zijn verzonnen maar de historische context klopt.
En commentaar is er altijd. Wanneer mensen de film zien, zullen ze wel van mening veranderen. Een kleine groep gaat er verkeerdelijk van uit dat we de waarheid niet onder ogen willen komen. Ons idee was: slavernij ligt gevoelig maar laat het ons bij de waarheid houden. Dahomey verhandelde slaven. Veel regio’s en landen, ook in Afrika, waren bij de slavenhandel betrokken. Daar de ogen voor sluiten is onverstandig. We moeten de slavenhandel bestuderen en begrijpen waarom het gebeurde. Onze speelfilm focust op de periode dat Dahomey uit de slavenhandel stapte. Nanisca dringt daar in naam van de Ahosi op aan.
In Amerika leren ze ons dat onze geschiedenis met de slavernij begint. We krijgen zo goed als niets te horen over de landen van herkomst. We komen helemaal niet voort van slaven maar van krijgers, koningen, koninginnen en al wat Afrika aan schoonheid te bieden heeft. Ik hoop dat The Woman King dat helpt te begrijpen.
Op 9 november komt Wakanda Forever, de langverwachte Black Panther-sequel, uit. Dat is fantasy, jullie halen je inspiratie uit de geschiedenis. Zit daar desondanks niet een mooi double bill in?
Prince-Bythewood: Sure. De mensen achter Black Panther hebben altijd openlijk gezegd dat de Dora Milaje op echte vrouwen gebaseerd zijn. Ik vond dat erg cool. Dat gezegd zijnde, waarom dan niet het échte verhaal vertellen? Het verhaal van vrouwen van wie amper iemand al gehoord heeft. De Ahosi zijn vergeten, genegeerd, verzwegen.
The Woman King is waar het voor ons begon, Black Panther waar we in de toekomst heen kunnen. Dat ze in Hollywood naast elkaar kunnen bestaan, is een mirakel. Hopelijk volgen er nog zo’n mirakels.
De voorbije jaren hebben we eindelijk ook vrouwen enkele grote blockbusters zien regisseren. Vertoont het glazen plafond barsten?
Prince-Bythewood: Amper. De filmindustrie heeft nog een lange weg voor de boeg. Aan de oppervlakte lijkt ze progressief maar dat is ze niet. Ik had aanvankelijk ook de indruk dat er meer vrouwen in de grote zandbak werden toegelaten, daar waar de grotere films worden gemaakt. Tot ik de cijfers zag. Weet je met hoeveel we zijn? Met vijf. Bijzonder ontmoedigende complete onzin. Talent heeft geen gender.
Uiteraard niet.
Prince-Bythewood: Voor zwarte regisseuses zijn de cijfers al helemaal een ramp. Ik klamp me vast aan de hoop dat succes tot meer succes leidt. Hoe meer goede films we afleveren als we kansen krijgen, hoe vaker de deur voor ons zal opengaan. Elke halve centimeter is er een gewonnen. Het succes van Black Panther heeft het licht op groen gezet voor The Woman King. Hopelijk inspireert ons succes nog vrouwen om recht te staan en hun plaats op te eisen.
The Woman King
Vanaf 19/10 in de bioscoop.
Gina Prince-Bythewood
Amerikaanse filmregisseuse, geboren op 10 juni 1969 in Los Angeles.
Verdient aanvankelijk haar brood met scenario’s voor komische tv-series.
Geldt als een groot talent na haar regiedebuut Love & Basketball (2000), een romantische basketbalfilm.
Regisseert onder meer nog Beyond the Lights (2014), met Gugu Mbatha-Raw.
Komt pas echt op het voorplan door het succes van The Old Guard (2020), een superheldenfilm met Charlize Theron en Matthias Schoenaerts.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
