The Tree of Life: Portret van Terrence Malick

Het filosofische familie-epos The Tree of Life van Terrence Malick wint de Gouden Palm op het 64ste filmfestival van Cannes.

Van ‘vervelend en pretentieus’ tot ‘een ongrijpbaar meesterwerk dat de filmkunst overstijgt’. Het waren maar enkele reacties na de wereldpremière in Cannes van The Tree of Life, de langverwachte en ondertussen ook in de Belgische bioscoop uitgebrachte film van de Amerikaanse regisseur Terrence Malick.

Dat Malicks vijfde langspeler ondanks de uiteenlopende meningen vorige zondag toch de Gouden Palm kreeg van Cannes-juryvoorzitter Robert de Niro kan echter nauwelijks verrassend of onverdiend heten. Sinds zijn weergaloze debuut – de pastorale roadmovie Badlands uit 1973 – staat de inmiddels 67-jarige Malick immers te boek als één van de origineelste beeldenstormers van Hollywood. Bovendien is The Tree of Life zijn meest persoonlijke en ambitieuze project ooit, een spiritueel familie-epos over de relatie tussen de mens, de natuur en zijn schepper.

In dit somptueuze filmgedicht – eerder een collage van poëtische impressies dan een rechtlijnig geheel – vertolkt Brad Pitt de rol van een pater familias die in het Texas van de jaren vijftig zijn drie zonen met harde hand opvoedt. Tussendoor trakteert Malick je op indrukwekkende, op klassieke muziek gemonteerde beelden van vulkanen, celmutaties en zelfs dinosauriërs, kwestie van de cyclus van het leven niet alleen in zijn tijdelijke maar ook in zijn tijdloze grandeur te verbeelden.
Dat Malick met zijn sensuele stijl en metafysische thematiek nogal wat tegenstrijdige reacties uitlokt, is niet nieuw. Tenslotte is het een rode draad doorheen diens grillige carrière die na de kritisch bejubelde maar commercieel geflopte langspelers Badlands en Days of Heaven (1978) overigens twintig jaar stil lag. In die periode trok de Texaanse regisseur en gediplomeerde filosoof zich in alle anonimiteit terug in Parijs, om pas in 1998 terug op het voorplan te treden met het meditatieve oorlogsepos The Thin Red Line.

Voor de mediaschuwe Malick – die nooit interviews geeft, zelden in de openbaarheid verschijnt en zijn Gouden Palm liet oppikken door zijn producenten – bleek het een comeback door de grote poort. The Thin Red Line werd indertijd namelijk bekroond met de Gouden Beer in Berlijn en kreeg ook zeven Oscarnominaties. Bovendien wist Malick zijn status van uniek filmestheet in 2005 opnieuw te bevestigen met The New World waarin hij zijn lyrische camera richtte op de historische romance tussen pionier John Smith en indianenprinses Pocahontas.

Dat de verwachtingen rond The Tree of Life hoog gespannen waren, is dan ook een understatement, zeker aangezien de perfectionistische Malick meer dan drie jaar sleutelde aan de montage. Toch ziet er naar uit dat we op zijn zesde film misschien niet zo episch lang zullen moeten wachten als we van hem ondertussen gewoon zijn. Tijdens het monteren van The Tree of Life blikte Malick in alle discretie immers al een zesde film in met Ben Affleck, Rachel Weisz en Javier Bardem in de voornaamste rollen.

Waarover die precies gaat? Hoe hij gaat heten? Of wanneer hij in de zalen komt? Voorlopig blijven het even grote mysteries als de man en zijn filmgedichten zelf.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content