In dit wrangkomische drama over een elitair en geheim studentengenootschap in Oxford toont een bende jonge Britse wolven zich van hun beste acteerkant, waaronder Max Irons – zoon van Jeremy.
The Riot Club
Lone Scherfig met Sam Claflin, Max Irons, Douglas Booth
Downtown Abbey meets A Clockwork Orange (1971): zo kun je dit wrangkomische drama over een elitair en geheim studentengenootschap in Oxford – gebaseerd op de echte Bullingdon Club, waarvan de Britse premier David Cameron en de Londense burgemeester Boris Johnson ooit lid waren – misschien nog het best omschrijven.
Zuipen, beledigen en neerkijken op de werkende klasse: de Deense regisseuse Lone Scherfig (An Education) schetst in deze kil geënsceneerde verfilming van Laura Wades toneelstuk Posh bepaald geen flatterend beeld van de Britse upper class, met vier stinkend rijke aristocratenzonen die denken zich alles te kunnen permitteren en die – wat nog het meest angstaanjagende is – stuk voor stuk worden klaargestoomd voor een glanscarrière in de Britse politiek.
In een spannende dinerscène slaan ze een herberg kort en klein, bevelen ze een prostituee om hen in groep te bevredigen en tuigen ze de waard af. Het bezopen bacchanaal leidt tot een onderzoek waarbij de legitimiteit en de samenhorigheid van het clubje op de proef wordt gesteld. Subtiel is dit staaltje rijkeluibashing niet, vermakelijk en intrigerend wel. En bovendien confronterend genoeg om Cameron en co. door de grond te doen zakken van schaamte. Sterk acteerwerk ook van een bende jonge Britse acteerwolven, met onder meer Max Irons – de zoon van Jeremy, indeed.
