The Ballad of Genesis and Lady Jaye: intrigerend dubbelportret

Liefde is … elkaar chirurgisch ombouwen. De docu ‘The Ballad of Genesis and Lady Jaye’ dissecteert het brein van undergroundheld Genesis P-Orridge.

Amour fou? Of: fou tout court? De Franse kunstenares, fotografe en documentairemaakster Marie Losier laat het antwoord wijselijk in het midden in dit best intrigerende dubbelportret van Psychic TV-frontman en -vrouw Genesis P-Orridge en zijn/haar wettige echtgenote Lady Jaye.

Beide performers – excentriekelingen van geboorte, provocateurs uit roeping – stapten in 1993 met elkaar in het huwelijksbootje, om in 2002 te beginnen aan hun zogeheten Pandrogender-kunstproject: een reeks ingrijpende plastische ingrepen met als doel zo veel mogelijk op elkaar te lijken en aldus de ultieme symbiose te bereiken.

Is pandrogynie daadwerkelijk het ultieme bewijs van liefde, zoals de inmiddels tot vrouw – of toch tot kloeke zus van Amanda Lear – omgebouwde Genesis P-Orridge beweert? Of is het een vorm van psychisch gestoorde egomanie, die terug te voeren valt naar een ongelukkige jeugd in een katholieke kostschool en een ziekelijke drang om aandacht.

Losier laat de exhibitionistische Genesis tussen de naar sixtiesnostalgie neigende huis-, tuin- en -keukenfilmpjes in Super 8 vrijuit filosoferen. Komen aan bod: zichzelf, zijn muze en zijn door beatdichter William S. Burroughs beïnvloede cut up-muziek met Throbbing Gristle en Psychic Tv.

Het resultaat is meer een fascinerende, met jump cuts en opgeblazen kleuren geïnjecteerde biopic over de immer subversieve naamgever, pionier en pooier van de industrial music dan een echte liefdesballade. Dat wederhelft Lady Jaye – nochtans dertig jaar jonger dan Genesis – in 2007 aan maagkanker overleed, doet vanzelfsprekend geen goed aan dat opzet van de film.

Bovendien grijpt Losier, die ook kortfilms over avant-garderegisseurs Guy Maddin en Richard Foreman maakte, naar het einde toe iets te veel terug naar concertfragmenten en recente repetitie-opnames. Het lijkt alsof ze gaandeweg zelf wat uitgekeken raakt op de onvermoeibare theatraliteit van haar peroxineblonde, met gepimpte lippen, neus en borsten uitgedoste cultsubject. Genesis P-Orridge orakelde het als zanger/psychoot van het onvolprezen Throbbing Gristle zelf al: ‘We’ve got nothing to say and we’re saying it!’

Dave Mestdach