The Amazing Spider-Man 2 is net als de eerste spinnenfilm van Marc Webb eerder amusing dan amazing. En de romantische scènes overklassen de actie.
The Amazing Spider-Man 2 *** Marc Webb met Andrew Garfield, Emma Stone, Jamie Foxx, Dane DeHaan
Toen de Spider-Man-franchise twee jaar geleden heropgestart werd, was er enige ongerustheid in de grote groep mensen die Spider-Man serieus nemen. Men vond het te vroeg om al te negeren dat Sam Raimi en Tobey Maguire drie Spider-Mans gemaakt hadden. Dat die derde geen goed idee was – ze waren uitverteld – neemt niet weg dat je de eerste twee tot de betere spektakelstukken met superhelden kunt rekenen. De kritiek op de snelle reboot verstomde de dag dat The Amazing Spider-Man uitkwam. (500) Days of Summer-regisseur Marc Webb had zijn huiswerk gemaakt en leverde een degelijk kijkstuk af.
De nieuwe cast bleek een schot in de roos. Andrew Garfield, de Brits-Amerikaanse acteur uit Never Let Me Go en The Social Network, beschikt over het talent en de charme om de kijker ook te boeien als hij niet in rood-blauwe spandex van wolkenkrabber naar wolkenkrabber slingert maar Peter Parker is: een weesjongen op de rand van de volwassenheid die niet goed raad weet met zijn gevoelens voor Gwen Stacy. Emma Stone (Easy A) slaagde erin om dat liefje meer pit te geven dan je verwacht van een typische jonkvrouw-in-noodrol.
De chemie tussen hen is ook de grootste troef van de sequel. Spider-Man heeft een dagtaak aan misdaadbestrijding (wat wil je, als je elke jonge nerd tegen de pestkoppen op school wilt beschermen) en steekt ook een beetje tijd in opzoekwerk naar de mysterieuze dood van zijn ouders. Maar het spannendste gevecht is dat tegen zichzelf. Moet hij toegeven aan zijn gevoelens voor Gwen of de relatie afbreken zodat ze niet door zijn schuld in levensgevaarlijke situaties terechtkomt?
Het blijft wel een klassieke superheldenfilm. We zien het ontstaansproces van tweeëneenhalve superschurk. Green Goblin / Harry Osborn (Dane DeHaan) hebben we al eerder gezien. Jamie Foxx is een schlemiel die tevreden is dat de maatschappij hem wél ziet staan als hij veranderd is in Electro, een groot uitgevallen smurf onder hoogspanning die heel New York zonder stroom kan zetten. Zeggen dat hij zo weggelopen lijkt uit een lasershow uit de jaren tachtig is onheus tegenover het team achter de speciale effecten. Zo slecht is het niet. Maar memorabel is Electro evenmin. Ook de actiescènes zijn eerder degelijk dan overrompelend.
De stoere Spider-Man maakt minder indruk dan de amoureuze Spider-Man. Een probleem is dat niet. Nog niet. The Amazing Spider-Man 2 entertaint maar er gaan hele goeie scenaristen aan te pas moeten komen om van film drie wat te maken. De adolescenten-romantiek/problematiek is (opnieuw) op. Op naar een slechte derde en binnen vijf jaar een reboot? Bespaar ons dat.
Niels Ruëll
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier