Steven Spielberg flitst Kuifje met zwier en plezier het digitale 3D-tijdperk in, al valt er niet veel diepgang te bespeuren.
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn **
Steven Spielberg met Jamie Bell, Andy Serkis, Daniel Craig
Dat Spielbergs liefde voor Kuifje al meegaat van in de jaren 80 – nadat zijn eerste Indiana Jones-avontuur Raiders of the Lost Ark met Hergés avonturenstrips werd vergeleken – heeft u in deze kolommen uitvoerig kunnen lezen. Toch bleef het voor de blockbustermaestro drie decennia wachten op de geschikte technologie om de razende reporter, die op papier al het Europese continent had veroverd, ook Hollywood binnen te loodsen.
Nu het dankzij de performance capture-techniek – waarbij echte acteurs door de digitale matrix worden gehaald – eindelijk zover is, rest de vraag of de liefde wederzijds is. Het antwoord is niet zo simpel. Dat Spielberg en diens Kuifjekompaan Peter Jackson zich geamuseerd hebben toen ze de strips tot het kwieke The Secret of the Unicorn omvormden, staat, buiten kijf. Alleen blijkt Hergés eeuwig jonge journalist een koppige knul om de 21e eeuw in te jagen.
Zo zullen de diehardfans hun pofbroek wellicht meermaals voelen knellen. Niet zozeer het feit dat Spielberg en Jackson tweeënhalve Kuifjealbums door de mangel haalden om er één zwierige schattenjacht uit te puren, maar wel dat Hergés ‘klare lijn’ voor digitaal fotorealisme werd ingeruild, zal bij velen een welgemeend ‘duizend bommen en granaten’ ontlokken. Spielberg en Jackson hebben samen met hun digitale armada ongetwijfeld veel aandacht besteed aan mimiek, decors en texturen. Spijtig genoeg weten ook zij de klinische look – een typisch performance capture-kwaaltje – nooit volledig weg te borstelen, al blijft deze prent met voorsprong de meest levendige film binnen het medium.
Hadden ze niet beter de klassieke tekenstijl van de swingende titelsequens aangehouden? Die vraag ben je na vijf minuten alweer vergeten – en gelukkig maar. Net als Hergé (die in het begin even opduikt als Kuifjecartoonist) houdt Spielberg het verteltempo deugddoend hoog. Daarbij laat hij een mistig filmnoirsfeertje vlot afwisselen met heetgebakerde Hollywoodsuspense, zilte zeemansepiek en droge slapstick.
Door die postmoderne cross-over doet Spielbergs animatiefilm onvermijdelijk denken aan – je raadt het al – Indiana Jones, ook door het epische, over zeeën en woestijnen kolkende retroverhaal natuurlijk. De plot draait immers rond Kuifjes zoektocht naar het geheim van de Eenhoorn, een vlaggenschip dat ooit aan de voorvader van zuipschuit Kapitein Haddock (Andy Serkis) toebehoorde en waarin ook de Russische schurk Sacharine (Daniel Craig) om dubieuze redenen geïnteresseerd blijkt.
Hoewel verder ook Jansen en Janssen en Bianca Castafiore de 3D-revue passeren, is het resultaat meer Spielberg dan Hergé. Lees: goed gemaakt en geestig, maar – ondanks de derde dimensie – ook glad en oppervlakkig.
Dave Mestdach
