‘Serfs up!’ van Fat White Family: grimmige disco voor een dodenmars

Fitter, happier, more productive: de Londenaars van Fat White Family namen de woorden van Radiohead ter harte en houden hun trein van apocalyptische disco en sardonische krautrock voor het eerst op de rails.

Fat White Family – Serfs Up!

Doorgaans duurt het enkele platen en meerdere tournees vooraleer jonge bands zoutzuurgewijs desintegreren in drugs, decadentie en mentale aftakeling. Bij Fat White Family leek een ongezonde appetijt voor zelfdestructie echter hun hele raison d’être. Van de ketting gelaten op een podium scoorde de Londense bende sympathiepunten met hun maniakale, theatrale provocaties, maar branie en een dealer op stand-by alleen volstaan niet in een studio, zo bewees hun te vrijblijvend pruttelende afkooksel van krautrock en postpunk op Champagne Holocaust (2013) en Songs for Our Mothers (2016). Derde keer, goede keer, dan maar?

Met de single Feet stippelden ze vooraf hun nieuwe, standvastiger koers uit: grimmige dodenmarsdisco, gedragen door strijkers en drummachines, die een stoet kanonnenvlees de dansvloer opjaagt. Als het schip dan toch richting een ijsberg afstevent, gooi de laatste remmingen overboord en bouw een feestje, dat idee. Ook het knarsetandende optimisme in I Believe in Something Better is van de variant ‘met de moed der wanhoop’. Alsof The Fall, diep in de krochten van een atoomschuilkelder, een limbofeestje wil stimuleren. En nu we daar toch zijn aanbeland: in Kim’s Sunset fantaseert zanger Lias Saoudi over de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un, die een traantje wegpinkt bij zijn stof vergarende nucleaire arsenaal. De kamelenreggae, lallende achtergrondkoortjes en ontstemde synths herinneren aan de capriolen van Beck op Odelay.

Als narren aan het hof van Theresa May en Donald Trump voeren Fat White Family, high op ketamine en goedkope cava, hun kunstjes op. In de cynische glamrock van Tastes Good with the Money figureert Baxter Dury, die in kurkdroog parlando bromt over ’the lobster red glow of the apocalypse’ en ‘a big mushroom cloud for the middle class’ – denk er gerust de brandende Grenfelltorens bij, twee jaar geleden in de Londense wijk Kensington. Tijdens Rock Fish – niet de eerste keer dat aan de Leonard Cohen van I’m Your Man gerefereerd wordt – is het visioen dat van walsende kakkerlakken op de ruïnes van het door banken en andere gangsters gefinancierde Babylon.

Met Serfs Up! klimt Fat White Family uit de touwen en maken ze een uitdagende pirouette, op een vet plaatje dat hopelijk zal dienen als een doorstart naar meer.