Sault zet zijn zegereeks voort met nieuw en onverwacht statement ‘Nine’

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Sault heeft na uitstekende releases in 2019 en 2020 zijn zinnen op een hattrick gezet. Op Nine legt het collectief de verwaarloosde periferieën van zijn Londense heimat onder de microscoop.

Weg verrassingseffect: nadat Sault in 2019 zonder enige aankondiging of promo zichzelf op de kaart zette met de albums 5 en 7, en na de historische, plots uit de rookwolken boven de Black Lives Matter-protesten gevallen dubbelslag Untitled (Black Is) en Untitled (Rise) van vorig jaar, hoeft het niet te verbazen dat het schimmige collectief in 2021 zijn zegereeks voortzet met een nieuw en onverwacht statement. Nine – terug naar het telraam dus – is slechts 99 dagen beschikbaar op uw favoriete muziekplatform, en daarna foetsie. Een opgestoken middenvinger naar de praktijken van Spotify? Producer Inflo, het mediaschuwe brein achter Sault, zal het alvast niet zeggen.

Wat uiteraard echt telt, is de muziek. Want ook met hun grootstedelijke, van allerlei culturele walletjes etende klankmelanges hebben Inflo en co. intussen een merk ontwikkeld. London Gangs opent de debatten met een grimmige baslijn en speelse vocalen van Cleo Sol die holderdebolder de link tussen postpunk en hiphop in herinnering brengen. White Lines van Grandmaster Flash herdacht, maar dan met stadsbendes in plaats van cocaïne in de rol van boosdoener. Ook het met kinderkoortjes en drillbeats opgeleukte Caribische carnaval van Trap Life schetst de cynische realiteit van opgroeien in de verwaarloosde periferie van een betonnen jungle: geprangd tussen wantrouwen jegens de politie en de glamourillusie van straatcriminelen.

London Calling

Dat er in de schaduw van grauwe woonblokken ook plaats is voor tederheid, moet Bitter Streets illustreren: een frivool, haast naïef soulwalsje, bedacht met dezelfde bitterzoete kwaliteit die van Wildfires (een hoogtepunt op Black Is) Saults meest gestreamde song maakt. Sommige tracks blijven echter steken in goede bedoelingen. Alcohol is elegische, jazzy blues die gerust wat meer diepgang kon gebruiken, en Fear, dat met droge drumroffels en wankele acidsynths een gevoel van paranoia had moeten opwekken, trappelt drie minuten lang ter plaatse.

Na de immense weelde van de Untitled-dubbelaars klinkt Nine dan ook wat magertjes. Inflo toont zich opnieuw een producer die op organische wijze stijlen en gevoelige thema’s met elkaar weet te verzoenen, maar hij heeft de lat voor zichzelf ook gevaarlijk hoog gelegd.

Sault ***

Nine

soul/r&b/funkpunk

Forever Living Originals

Stream

Trap Life

Bitter Streets

9

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content