Zeventien jaar heeft Mazzy Star erover gedaan om een vierde plaat tot stand te brengen. Twee muzikanten zijn intussen dood, en een derde was zijn tussenkomst compleet vergeten. De hoogdringendheid in de rock-‘n-roll: het is dat niet meer.
Mazzy Star **** Seasons of Your Day
droompop
Rhymes of an Hour
‘I know you’ve been missing me / Well you know, I’ve been missing you too.’ Lief en attent toch om dat zo, in het titelnummer van Seasons of Your Day, uit de mond van Hope Sandoval te mogen vernemen. Maar zeventien jaar tussen twee platen is dan ook wel wat. Men moet in dit geval dan al teruggrijpen naar het tijdperk waarin de Spice Girls kakelvers van de assemblageband rolden en Marc Dutroux voor het laatst de vogeltjes hoorde fluiten.
U slaakt een zucht van opluchting: blij dat we intussen met z’n allen ettelijke keren rond de zon zijn gedraaid. Maar die vlieger gaat niet op voor de opvolger van She Hangs Brightly (1990), So Tonight That I Might See (1993) en Among My Swan (1996). De schrijdende, narcotische, halfduistere en neopsychedelische muziek van Sandoval en haar creatieve partner David Roback is al die tijd namelijk onaangetast gebleven. Anders dan de tabellen waarin Mazzy Stars vele nakomelingen intussen werden genoteerd: Elysian Fields, Beach House, Bat for Lashes, Few Bits.
Seasons of Your Day is dus helemaal Mazzy Star. Een plaat waarvoor het licht ijlings op de vlucht slaat. Dat is zeker zo in California, een vroeg hoogtepunt. Een verre, omineuze lokroep is het huis binnengegleden na een reis over minstens één oceaan. Eraan weerstaan is zinloos. ‘I think I’m going back’, fluisterzingt Sandoval, terwijl ze de voordeur al achter zich dichttrekt en de opgestapelde vaat negeert. ‘I think I hear the bells ringing in the square.’ Paaseieren zullen ze niet hebben meegebracht.
Nog meer donker goud? Het door een nijdige slidegitaar en dominante mondharmonica aangestookte Flying Low. Het fonkelende titelnummer, met zijn druilerige folkstrijkers. De hypnotiserende country van Lay Myself Down. Het flikkerende Common Burn.
Wie doet mee? Veel muzikanten met wie Roback en Sandoval al eerder broodjes hebben gebakken, in groepen als The Rain Parade, Opal en The Warm Inventions. Bizar: de bijdrage van snarenplukker Stephen McCarthy (vroeger in The Long Ryders) zou nog van begin jaren negentig dateren. Nog absurder: ook Rain Paradetoetsenist Will Glenn en meestergitarist Bert Jansch tekenen present, hoewel de eerste al twaalf jaar in zijn graf woont en de laatste bijna twee.
Op een stuk of twee lethargische uitzonderingen na geldt voor Seasons of Your Day: hoe vaker je ernaar luistert, hoe verder je erin kunt zien. Ik geloof dat dat daar de Eiffeltoren is.
Kurt Blondeel
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier