‘Vrouwen zijn gemaakt van meisjes’, schreef Herman de Coninck ooit. Alle songs op G I RL van Pharrell Williams ook. Meisjes, en straffe refreinen. Wat wil een mens meer?
Pharrell Williams *** G I R L pop
Columbia
Laten we het over Pharrell Williams hebben. Lang geleden. Iedereen houdt van Pharrell Williams. Zeg maar Pharrell, dat mag. Iedereen houdt van Pharrell, vooral de meisjes. En Pharrell houdt van de meisjes, en Pharrell maakt iedereen happy! Pharrell hier, Pharrell daar! Iedereen happy met de Pharrell! Jongens en meisjes, iedereen is mooi en houdt van elkaar! En is happy. Happy, happy, happy! Pharrell happy, iedereen happy! Hey-hey-hey! Happy Pharrelly! Hap! Py!
Zo zouden we nog een tijd kunnen doorgaan. 2037 aanslagen lang, om precies te zijn. We doen het niet, maar de verleiding is groot. Ten eerste, omdat we maar wat graag revanche willen op die veel te aantrekkelijke, veel te succesvolle en alomtegenwoordige, veel te getalenteerde hufter. Pharrell, dus. Revanche voor niet één, niet twee, maar drie onwaarschijnlijk hardnekkige oorwurmen die ons het voorbije jaar hebben geteisterd. U kent ze, we herhalen niet dewelke.
En ten tweede: we mogen zeggen wat we willen, zelfs harde bewijzen dat elk contact met G I R L een verhoogd risico op syfilis, chlamydia en cholera inhoudt, het zal de halve planeet niet tegenhouden dit album gulzig te consumeren. En gelijk hebben ze. Want Pharrell heeft het, en iedereen wil het.
De sleutel tot succes, de toverformule, de heilige fucking graal van de popmuziek. Sinds 2005 was de producer/zanger/songwriter commercieel ietwat op de dool (iemand zijn bijdragen voor Madonna, The Hives of American Idol-finalist Adam Lambert gehoord?), maar sinds vorig jaar heeft hij opnieuw zijn oude vorm te pakken. Wat Pharrell aanraakt, verandert in goud en Grammy’s. Welkom in deel twee van de pharrellaissance.
Is ze goed, deze tweede soloplaat? Ja, want Marilyn Monroe staat er op, een door speels strijkersorkest, zwoele baslijn, en ijzersterk refrein gedragen toekomstige wereldsingle. Er is sinds zijn samenwerking met Daft Punk en Nile Rodgers wat discostof blijven kleven aan Pharrell, en het staat hem. Alles staat Pharrell, Pharrell het supermodel. Maakt het uit dat hij Michael Jackson imiteert, Miley Cyrus én Kelly Osbourne backing vocals laat zingen, kromme teksten schrijft, of Stevie Wonder en Prince na-aapt? Maakt niet uit, Pharrell raakt ermee weg, en nog elegant ook. Hij kent niet alleen alle truken van de foor, hij heeft de hele kermis mee helpen opbouwen. En ja, we worden er verdorie happy van. De Midas van de pop. Hoed af. Nee, serieus, Pharrell, doe die hoed af. Er zijn grenzen.
Jonas Boel
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier