Op 6 juni tweette Kanye West een tabloidartikel over de zelfmoord van modedesigner Kate Spade. ‘Kate’s Depression Battle’, schreeuwt de kop. Enkele dagen eerder verscheen Kanye’s eigen kroniek van zijn mentale worstelingen, Ye.
De plaat heet Ye, maar op de cover staat, in Kanye’s handschrift: ‘ I hate being bipolar. It’s awesome.’ Het zouden famous last words kunnen zijn, krabbels op een afscheidsbrief. Nee, Ye is bepaald geen oppeppende kost.
Of wat dacht u van deze? ‘ Today I seriously thought about killing you/ I contemplated, premeditated murder/ And I think about killing myself / And I love myself way more than I love you, so…’ – de eerste regels van I Thought About Killing You. Kanye draagt ze voor met weinig intonatie, alsof hij een videoboodschap inspreekt.
In Yikes refereert hij aan Prince en Michael Jackson, beiden overleden aan drugs op voorschrift (‘I think Prince and Mike was tryna warn me’), en vergelijkt hij zijn filosofische overpeinzingen met die van Mahatma Gandhi: ‘Niggas been tryna test my Gandhi / Just because I’m dressed like Abercrombie’. Gandhi laten rijmen op Abercrombie (van het kledingmerk Abercrombie & Fitch), alleen Kanye doet dat. In All Mine zingt Jeremih een aanstekelijk brugje, de eerste keer dat er muzikaal iets in het oor springt. De beats van vaste confrater Mike Dean zijn doorsnee, de tekst – over ontrouw en seksschandalen – redelijk zelfingenomen. Als dit Kanye’s #MeToo-momentje is, dan zal hij weinig punten scoren met verzen als ‘I love your titties ‘cause they prove/ I can focus on two things at once’.
Voor iemand met ambitieuze conceptplaten als My Beautiful Dark Twisted Fantasy en Yeezus op zijn conto klinkt Ye gehaast en slordig. Saai, zelfs. De samples lijken snel-snel op YouTube geoogst, de productie klinkt vlak en doods, en sommige gastbijdragen lijken onafgewerkt. De uitzondering is 070 Shake, de nieuwste aanwinst op Good Music. De epiloog die de jongedame brengt in Ghost Town, over een gitaarsample van sixtiesrockers Vanilla Fudge, is het meest waarachtige moment op het album. ‘ I put my hand on a stove, to see if I still bleed, yeah/ And nothing hurts anymore, I feel kinda free’: in die paar seconden vertelt Danielle Balbuena – zoals ze echt heet – meer over mentaal lijden dan Kanye in 101 van zijn tweets.
Net zoals de hoes is de inhoud van Ye een snapshot. Ruig aan de randjes, flou in de afwerking. En toch werden er de voorbije week geen zeven andere tracks meer gestreamd. Tja. Had ook een goede titel geweest.
Streamtip: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier