Jim James: Het geluid van het toekomstige verleden

Jim ‘My Morning Jacket’ James zadelt zijn eerste soloplaat op met de titel Regions of Light and Sound of God. Geef niet drugs de schuld, maar houtsnedes.

Jim James ****Regions of Light and Sound of God

folk/funk/soul

V2

Verwacht geen americana. Zelfs geen rock. En evenmin een uitloper van het losse Tribute to, die ep met naakte covers van George Harrison, die onze held van de week in 2009 prijsgaf onder het knullige alter ego Yim Yames. Neen, voor zijn eerste soloexcursie wierp Jim James (34) zich resoluut op het zwarte gedeelte van zijn platenkast. De studio werd zijn laboratorium. En op drums en strijkers na speelde hij alle partijen zelf in – tot aan die bijwijlen prominent in het klankbeeld opduikende sax toe.

Maar de grootste schop tegen Jim James’ achterste, datgene wat hem na veel gepruts als een pijl op zijn doel af deed suizen, was Lynd Wards grafische roman Gods’ Man uit 1929, een woordeloze, slechts aan de hand van houtsnedes vertelde variant op de legende van Faust. Niet dat James zelf ooit zijn ziel aan de duivel heeft verpatst. Maar in zak en as zitten, toegeven aan ijdele verlokkingen en finaal beseffen wat écht belangrijk is onder de sterren, daar kan hij dus wel een boom over opzetten.

Regions of Light and Sound of God – Jézus – dient dus in de eerste plaats een spirituele missie. ‘I’m strainin’ to remember / Just what it means to be alive’, luidt het in de zacht flikkerende opener State of the Art (A.E.I.O.U.). Wees getuige van gospel uit een stil hoekje, die met elk toegevoegd ornament verder uitzoomt tot men zich gewichtloos buiten de dampkring waant. Ook de daaropvolgende acht songs – noem ze in al hun verklankte zaligheid maar hymnes – doen caleidoscopisch en spacy aan, besprenkeld als ze zijn met electrosoul, groovy baslijntjes, vergeelde jazz of gloeiende folkfunk.

A New Life begint als iets klein en teers van, ach ja, George Harrison, maar evolueert naar een uitbundige Simon & Garfunkel. Het beknopte instrumentaaltje Exploding leunt aan tegen het themamuziekje van The Deer Hunter. En in All Is Forgiven, de voorlaatste en donkerste song, dwaalt een macaber Midden-Oosters motiefje rond, dat lange, grillige schaduwen werpt. Satan met een fez op.

Op Regions enzovoort wilde Jim James ‘het geluid van het toekomstige verleden’ vastpinnen, elke tijds- en plaatsaanduiding ontwijken. Hij mag de champagne ontkurken, want dit is een liefdevol huwelijk van een analoge en een digitale aanpak, een bundel songs die in staat moet zijn hier en daar wat pijnen te verlichten.

Een plaat als een kersenpitkussen dus. Opwarmen hoeft niet.

Kurt Blondeel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content