Eva Victor’s Sorry, Baby is een opmerkelijk debuut dat evenveel bijtende humor als bittere eerlijkheid uit een pijnlijk onderwerp als seksueel trauma perst.
Niet het seksueel trauma zelf, maar alles wat erna komt – de omgeving die de zaken niet durft te benoemen, de onbedoeld lompe reacties van dokters, de laffe gaslighting van academische bazen – is wat vaak het diepst snijdt. Vraag dat maar aan Agnes, een jonge, getalenteerde maar licht neurotische literatuurdocente, die worstelt om na ‘het slechte ding’ dat haar bij haar promotor overkwam haar leven terug op de rails te krijgen in een idyllisch New England, terwijl ze voorzichtig terug tracht te daten en les geeft over Virginia Woolf.
Eva Victor – stand-upcomedian, internetfenomeen en actrice uit onder meer de hitserie Billions – regisseert en speelt zelf Agnes. Haar opmerkelijke, in Sundance én Cannes bejubelde indiedebuut, geproduceerd door Moonlight-regisseur Barry Jenkins, is géén opgeblazen klaagzang in de slipstream van MeToo. Laat staan een vilein j’accuse. Het is een raak geschoten, empathisch portret van een jonge, slimme maar gekwetste vrouw vol scherpe dialogen, levensechte observaties en ook verrassend veel bijtende, bitterzoete humor. Toch zeker voor een film – waarin tijdlijnen door elkaar geweven worden en het trauma zelf buiten beeld blijft – over machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag en vooral: over de naweeën daarvan die voor de buitenwereld, en zelfs voor je beste vrienden al te vaak onzichtbaar blijven.
Of hoe trauma ook schuilt in koffiezetten, lesgeven over Lolita en doen alsof je gelukkiger bent dan je bent.