‘Girl on Fire’ – nieuw album Alicia Keys

Ooit was ze de kroonprinses van de neosoul, maar kan Alicia Keys het op Girl on Fire, anno 2012, tussen de Beyoncés en Rihanna’s, nog steeds waarmaken?

Alicia Keys *

Girl on Fire

r&b/soul

Sony

Dat was me nogal een doorbraak, die van Alicia Keys, lang geleden in 2001. Zomaar eventjes vijf Grammy’s en instantwereldfaam kreeg de toen 20-jarige zangeres over zich heen naar aanleiding van haar debuut Songs in A Minor, een plaat die ze haast helemaal zelf schreef, arrangeerde en produceerde. De nieuwbakken natie van de neosoul had behalve een koning (d’Angelo) en een koningin (Erykah Badu) nu ook een kroonprinses.

We zijn een decennium verder en het meisje van weleer is een dame van 31 geworden. Haar debuut geniet het statuut van een klassieker, de discografie werd gespijsd met een handvol, in kwaliteit variërende studioalbums, waarvan dit Girl on Fire het vijfde is. Er gingen een man (hiphopproducer Swizz Beats) en een kind (zoontje Egypt) aan vooraf. Inspiratie die kan tellen.

En, wil u graag zo snel mogelijk weten, staat Keys nu daadwerkelijk in vuur en vlam, zoals die titel laat vermoeden? Het antwoord is neen, helaas. Nochtans leest de aftiteling van Girl on Fire best spannend. Er is de op papier veelbelovende collaboratie met Jamie ‘xx’ Smith, die tijdens When It’s All Over futuristische drumbeats laat breken op Keys’ meeslepende pianospel en vocale uithalen. Verre van een teleurstelling, maar de échte magie – Smiths affiniteit voor contemporary r&b indachtig – ontbreekt.

Keys schitterde de voorbije jaren in samenwerking met anderen: denk aan Another Way to Die, het duet met Jack White en een van de betere Bondthema’s van de voorbije vijftien jaar, maar ook aan Empire State of Mind, samen met Jay-Z, en Million Dollar Bill, de verassende single uit 2009 die Keys samen met haar halve trouwboek schreef op bestelling van Whitney Houston.

Des te teleurstellender is de slappe was die Keys hier uithangt met Emeli Sandé: drie belegen pianoballads, zonder meer. In New Day stuiteren de beats van Dr. Dre richting touwen, maar het ontbreekt Keys aan een juiste hook om het af te maken. Wanneer Amy Winehouse-producer Salaam Remi in de titeltrack een stevige drumsample uit de mouw schudt, flakkert de waakvlam even op – een We Will Rock You-moment voor de r&b-meute.

Er wordt gestoeid met dancehall in Limitedless en met Bruno Mars op het aardige Tears Always Win, maar nergens horen we de Alicia Keys waar Dylan zijn liefde voor betuigde in Thunder on the Mountain: ‘I was thinkin’ ‘bout Alicia Keys, couldn’t keep from crying’, neuzelde Bobby D. toen. Een volgende keer misschien.

Jonas Boel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content