Gevallen rapper Danny Brown krabbelt recht op ‘Uknowhatimsayin?’

Hij kan naar eigen zeggen ‘een kat van een vrachtwagen vol vis praten’, maar het meest verbazingwekkende aan de rapcarrière van Danny Brown was lang dat hij die rapcarrière nota bene hád. Die tijd is voorbij.

Ooit was de lettervreter uit Detroit een wandelende huisvredebreuk in skinny jeans, die evenveel drugs dealde als hij in zijn eigen lijf pompte maar desondanks uitgroeide tot een gerespecteerde cultfiguur. De vreemde, hyperactieve underdog in een kennel vol blaffende alfamannetjes.

Tot in 2016 Atrocity Exhibition verscheen, een aardedonkere, aan Joy Division refererende dystopie, waarop Brown zijn neuroses verklankte middels omgewrongen progrock, postpunk en dwarse electronica. Een drilboor door de oren, richting vele eindejaarlijstjes, waaronder dat van Knack Focus. Brown behoorde tot de elite van de hiphop, maar de plaat richtte hem bijna te gronde. Hij betaalde zich blauw aan samples en zag nog maar eens zwarte sneeuw. Uknowhatimsayin? is de plaat van de verrijzenis.

‘They thought I was gone/ Back from the grave/ Mind of a master/ Blood of a slave’, klinkt het tijdens opener Change Up over spokende surfgitaren. Danny Brown is gezonder van lichaam en geest, maar hij blijft de man die van rijmen aan een zijden draadje zijn handelsmerk heeft gemaakt, samen met dat typerende, nasale stemgeluid. De enige andere rapper die wegraakt met zo’n wasknijper op de snavel is B-Real van Cypress Hill, een evidente invloed op de nevelige klankslierten in Theme Song.

Voor Belly of the Beast grabbelde Paul White, de producer die gretig buiten de lijntjes kleurde op Atrocity Exhibition, nog eens in de stoffigste hoeken van zijn samplearchief, en vond daar Wind van het Britse progduo Godley & Creme. Het resultaat klinkt als Vangelis door een astmapuffer.

Kan ik ook, dacht Q-Tip. Drie jaar na de zwanenzang van A Tribe Called Quest onderbreekt de befaamde producer zijn brugpensioen, en tapt hier psychedelische funk en hitsige soul op Dirty Laundry en Best Life, twee piekmomentjes. En dan moeten Flying Lotus, Thundercat én Jpegmafia nog komen, die samen een fikse draai aan de molen geven tijdens Negro Spiritual. ‘Came a long way/ From not having a pot to piss in’, kwettert Brown. ‘Now every dream I had/ I done lived it.’

Paar keer het blokje rond, veel over dezelfde stenen getuimeld en nog maar eens rechtgekrabbeld. Dat Danny Brown een rapcarrière heeft, is geenszins verbazingwekkend. Zijn talent is groot, zijn volharding loont.