Op haar tweede album veegt FKA Twigs de scherven in haar borstkas bijeen en puzzelt er een album van extreme dualiteiten mee. Dwars, gespleten, maar uit één tegelijk fragiel én stevig stuk.
Vijf jaar na haar bejubelde debuut LP1 is FKA Twigs terug, en haar nieuwe worp opent meteen met een afscheid: ‘If I walk out the door it starts, our last goodbye’, zingt ze a capella in Thousand Eyes. Digitale percussie schudt zich langzaam en nukkig wakker, terwijl Twigs’ falset zich vermenigvuldigt en aanzwelt, als een koor kloosterzusters diep in de buik van ijzige catacomben. ‘It’s gonna be cold with all those eyes’, klinkt het crescendo, als een etherische mantra. Naar verluidt vormde new-agekeizerin Enya hier de inspiratiebron. De toon is gezet.
Met de figuur van Maria Magdalena als lichtend voorbeeld kronkelt Tahliah Barnett, zoals FKA Twigs echt heet, zich een weg uit het donkere, emotionele en fysieke dal waar ze na een liefdesbreuk en een baarmoederoperatie verloren gelopen was. Het resultaat is een plaat van extreme dualiteiten. Een plaat van aanvaarding en vechtlust, van kracht en kwetsbaarheid, tussen rouw en rauw. Een plaat van gefluisterde, verstilde torch songs als Day Bed, over intense leegte en masturbatie, en epische, theatrale powerballads als Sad Day, waarin Twigs haar bewondering voor Kate Bush in gulle geuten uitkiepert over dramatische drumsalvo’s.
Madonna zou er ten tijde van Ray of Light een megahit mee gescoord hebben. Maar dit is Magdalene, en FKA Twigs is te dwars, te gespleten om een doordeweekse popster te zijn.
In Home with You zingt ze met dubbele tong, snauwend als een Gollem-achtige kwelduivel en ragfijne noten stapelend, tussen nood en noodzaak: ‘I die for you on my terms / When I get my lessons learned.’ De beats barsten als opgedroogde klei, strijkers stijgen ten hemel. Ook in de titeltrack opnieuw die heilige tweevuldigheid: ‘A woman’s time to embrace / She must put herself first.’ En horen we haar zich daar niet nogmaals tegen vrouwe Babooshka aan vlijen, in de naar Running Up That Hill gevormde stembuiging in het laatste bruggetje en in de beginregels ‘a woman’s work’, naar This Woman’s Work uit The Sensual World van Kate Bush?
Eindigen doet Twigs met Cellophane, 3 minuten en 24 seconden piano en van gemis bloedende stembanden. Beetje triviaal, vonden we eerst. Hartverscheurend, noteren we nu. Of misschien allebei?
FKA Twigs – Magdalene
Streamtips: Home with You // Sad Day // Cellophane
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier