De heerlijke garagesoul van Alabama Shakes

Adele, Bon Iver, Alex Turner, Jack White: wereldwijd beschikt het Amerikaanse garagesoulkwartet Alabama Shakes bij zijn debuut ‘Boys & Girls’ al over minstens vier fans.

Alabama Shakes ***
Boys & Girls
Garagesoul
Rough Trade

De hype houdt, terwijl u dit leest, al aardig huis. Blogs berichten onophoudelijk over de ‘fenomenale’ zangcapaciteiten van Brittany Howard, de 22 lentes tellende frontvrouw-gitariste. Betreedt het viertal uit Athens, Alabama tegenwoordig een podium, dan komt men de zaal – in sommige gevallen een ruimere dan oorspronkelijk vastgelegd – zelfs met een overmaatse schoenlepel niet meer in.

En ook in onze contreien stonden Radio 1 en Studio Brussel met een bloem in het knoopsgat te wachten op de vooruitgestuurde single Hold On: hartstochtelijke, god op de knieën dankende zuiderse soulrock die ook al door David Byrne op zijn radioblog is gezwierd.

Het zou kunnen dat debuutplaat Boys & Girls het perfecte moment heeft uitgekozen om op de Europese kusten aan te spoelen. Nu de interesse in soulmuziek de jongste jaren is opgepookt door gefatsoeneerde klokken van stemmen (Adele, Duffy, Amy Winehouse, Candie Payne, u kent ze), staat het publiek wellicht open voor een variant die op de grond spuwt, vooraleer zich – af en toe een schuimbelletje uit de mondhoek vegend – tot gutsen toe in het zweet te werken.

Alabama Shakes dus. Naast young black mama Howard wordt de band bevolkt door drie blanke jongelingen, die hard hun best doen om de warme garagesoul en bluesrock-‘n-roll van The Black Keys naar de kroon te steken. Ze komen er een eind mee weg, want plezier en inzet vallen in hun spel niet te ontkennen. Maar dat kan evengoed van een paar honderd gelijksoortige bandjes zónder platencontract worden gezegd.

Neen, het is ontegensprekelijk Brittany Howard die alle heisa min of meer rechtvaardigt. Haar keel kan smachtend gekreun, zoete lieflijkheid én hitsig geschreeuw aan, niet zelden binnen het bestek van één en dezelfde song. Live neemt Alabama Shakes al ’s How Many More Times van Led Zeppelin onder handen – je hoopt het ooit te mogen meemaken. Temeer omdat het eigen songmateriaal nog al te vaak blijkt geeft van beate bewondering voor De Helden. De leden van The Black Keys werden al geïdentificeerd, Otis Redding en Aretha Franklin horen ook bij de usuals suspects.

Het goede nieuws is dat de Shakes, die live vooralsnog meer brokken maken dan op plaat, inmiddels met monument Booker T. Jones aan het schrijven zijn geslagen. Afwachten waarheen de wind in de zeilen hen blaast.

Kurt Blondeel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content