Ariana Grande ruilt trauma in voor joie de vivre op ‘Positions’. En voor seks. Opvallend veel seks

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Nadat twee, door trauma en drama’s gedragen albums haar naar de opperste popechelons katapulteerden, kiest Ariana Grande opnieuw voor levenslust.

Ooit was Ariana Grande het ex-tienersterretje met een hoog whiskers on kittens-gehalte, de brave paardenstaartprinses van de suikerspinpop. Dat veranderde na 22 mei 2017, toen een zelfmoordterrorist vlak na haar concert in de Manchester Arena 22 mensen meesleurde in de dood. Een trauma dat ze verwerkte met haar vierde album Sweetener (2018), waarop ze van een bordkartonnen Mariah Carey-surrogaat veranderde in een artieste met een eigen stem en eigen geluid. Een maand na de release sloeg het noodlot wéér toe: haar ex-lief Mac Miller stierf aan een overdosis, en enkele weken nadien verbrak ze haar halsoverkopverloving met komiek Pete Davidson. De positieve, genuanceerde manier waarop ze die perikelen analyseerde op Thank U, Next (2019) maakte de transformatie van Ariana Grande compleet: door niet meer volgens de picture perfect-regeltjes te spelen, werd ze een driedimensionale popartieste, die diepte kon leggen in de meest vederlichte composities.

Ariana Grande ruilt trauma in voor joie de vivre op 'Positions'. En voor seks. Opvallend veel seks

Positions is het eerste album van Grande sinds 2018 waar geen traumatisch gebeuren aan voorafging, en dat laat zich meteen voelen. Met strijkers en harmonische overdubs geeft ze in Shut Up weerwerk aan de mediastormen. ‘How you been spending your time?/ How you be using your tongue?’ werpt ze de betweters toe. ‘You be so worried ‘bout mine.’ Over het tijdverdrijf en de mondholte van la Grande zelf komen we een en ander te weten in het aangebrande 34+35. Kortweg: maak zelf de optelsom, en reken er de zes keer ‘fuck me ’til the daylight’ uit het refrein bij. Zo krols en expliciet liet de zangeres zich nooit eerder kennen, maar het blijft eerder een lieflijke lust, met dank aan een kamerorkestje en gedempte trapbeats. Ariana Grande is FKA Twigs niet, zo bewijzen verder de jazzpop van My Hair en de suggestieve maar vrolijk dartelende r&b van de titeltrack.

Drama en demonen bezworen, tijd voor ontspanning, op dat elan waaien ook het smeulende Nasty en de flukse disco van Love Language Febreze-fris voorbij. Alsof ze haar vroegere joie de vivre opnieuw wil claimen, zonder in te boeten aan ervaring. En wanneer die sprankelende sopraanstem nog eens voluit elegante pirouettes mag draaien tijdens afsluiter POV, hóór je het gewicht van haar ranke schouders glijden. ‘I like my shit,’ zingt ze in de opener, ‘mag ik, ja?’ Op een lichtvoetige plaat in donkere tijden is ook dát positie kiezen..

Ariana Grande – Positions

Streamtips: Shut Up // 34+35 // Position

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content