Adil & Bilall regisseren nog steeds iets te gulzig en onstuimig in het ambitieuze ‘Rebel’

3 / 5
© National
3 / 5

Film - Rebel

Regisseur - Adil El Arbi en Bilall Fallah

Cast - Aboubakr Bensaihi, Lubna Azabal, Amir El Arbi

Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Adil & Bilall trekken naar Syrië in het zog van een jonge moslim uit Molenbeek met hun gammele maar energieke genremash-up Rebel.

Van Image, over Black en Patser, tot Bad Boys for Life en hun klussen voor de Marvel-fabriek: aan culot, goesting en ambitie heeft het Adil El Arbi en Bilall Fallah nooit ontbroken. Met Rebel, dat dit jaar in Cannes in première ging, gaat het immer vlijtige, Belgische regieduo op dat elan verder. Op alle denkbare niveaus, en aan hun gekende rotvaart bovendien.

Hun portret van een jonge, wereldse moslim uit Molenbeek die, na een drugdelict, naar Syrië trekt om daar de troepen van Assad te bestrijden, maar wordt ingelijfd door de jihadi’s van IS, is zowel een oorlogsthriller, een familiedrama, een romantisch avontuur, als een – schrik niet – hippe, hedendaagse musical.

Het verhaal is simpel, direct en onthoudt zich van sociologische commentaar, op het apologetische af. Het toont hoe Kamal (een degelijke Aboubakr Bensaihi), would-berapper, tweederangsdealer en grote held van zijn jongere broer Nassim, naar Syrië trekt uit idealisme en escapisme, maar daar al snel wordt ingelijfd door IS.

Het is het startschot van een helletocht voor alle betrokkenen. Voor Kamals alleenstaande moeder (Lubna Azabal) die vecht om haar gezin bijeen te houden. Voor Nassim (Amir El Arbi, de jongere broer van Adil) die op school wordt gepest als broer van een moslimterrorist. En voor Kamal zelf, die aanvankelijk gewoon wil meehelpen in een ziekenhuis en weigert mee te stappen in het gruwelcircus van het kalifaat, met alle gevaren van dien.

De oorlogsscènes, met vele figuranten en geschoten in dwingende tracking shots, zijn opwindend, episch en spectaculair, zoals dat van Adil & Bilall, zeker na hun Amerikaanse missies, kon worden verwacht. Alsof ze de spieren willen rollen met hun idolen Steven Spielberg en Oliver Stone. Het is Hollywoodiaans hyperrealisme dat je het zweet, het stof en het rondspattend namaakbloed doet voelen en ruiken. En ook die paar scènes waarin het rusteloze Rebel plots in muzikale modus schakelt met gezongen en gedanste intermezzi – alsof je per abuis naar de Bollywoodversie hebt gezapt – doen de pols, én de wenkbrauwen, gezwind de hoogte in schieten.

Jammer genoeg is het loachiaans geschoten familiedrama dat de verschillende elementen bijeenhoudt wat minder overtuigend, en wordt het verhaal naar het wrange einde toe tamelijk simplistisch en soapy. Alsof de personages plots niet meer van vlees en bloed zijn, maar pionnen op een schaakbord. Bovendien begint de parallelmontage steeds meer te wringen, en krijg je het gevoel dat de diverse delen elkaar niet opstuwen, wat in principe best had gekund, maar veeleer tegenwerken.

In die zin wordt Rebel, ondanks het knappe camerawerk van hun huiscameraman Robrecht Heyvaert, de kwieke montage en de gedegen vertolkingen, dan ook gefnuikt door zijn eigen lust for life, gulzigheid en onstuimigheid, zoals ook Kamal op drift raakt in zijn naïeve, geradicaliseerde wereldbeeld.

‘Trop is te veel, en te veel is trop’, zelfs voor Adil & Bilall, al gebeurt er tenminste van alles in wat wellicht hun beste, persoonlijkste en in elk geval meest ambitieuze film tot nu toe is. Salaam.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content