Popart-kitsch, shoegazer muzak, fotogenieke tienerpromiscuïteit en apocalyptische gekte galore.
Vier jaar geleden leek Generation X-chroniqueur Gregg Araki eindelijk volwassen geworden met zijn ontroerende en beheerste pedofiliedrama Mysterious Skin. Helaas blijkt Araki’s coming of age van korte duur want in zijn nieuwste tienerkroniek Kaboom is het opnieuw popart-kitsch, shoegazer muzak, fotogenieke tienerpromiscuïteit en apocalyptische gekte galore.
Net als in zijn culthits The Doom Generation en Nowhere raakt een biseksuele posterstudent betrokken in een totaal geschifte plot over een occulte sekte die de wereldhegemonie wil grijpen. Met gusto mixt Araki Donnie Darko-achtige tienerdoem met videoclipachtige suspense, terwijl hij met nog meer gusto inzoomt op de mooie tienerjongens en -meisjes die vaker met elkaar de koffer induiken dan dat ze hun Facebookprofiel updaten.
Sarcastisch, geschift en fraai gedesigned, al heeft de gemiddelde Buffy-aflevering meer fond en heb je het na de zoveelste kots- en slijmclose-up echt wel gehad.
