Te veel, te zwaar en te manipulatief, maar wel uitstekend gemaakt, gedreven vertolkt en emotioneel efficiënt.
Ook zonder zijn huisscenarist Guillermo Arriaga duikt de Mexicaan Alejandro Gonzalez Inarrittu (Amores Perros, 21 grams, Babel) met gusto de donkere zelfkant van de maatschappij in, al laat hij Arriaga’s elliptische mozaiëkstructuur dit keer wijselijk achterwege.
In zijn gekende, handbewogen véritéstijl volgt Inarritu de sombere lotgevallen van Uxbal (Javier Bardem), een alleenstaande pater familias uit de buitenwijken van Madrid die de schamele kost verdient in het illergale smokkelcircuit. Ondanks de welig tierende ellende slaagt Uxbal er in om zijn gebroken gezin min of meer bijeen te houden, tenminste tot de dokters prostaatkanker bij hem vaststellen en hem meedelen dat hij hooguit nog enkele maanden te leven heeft.
Zoals gebruikelijk trakteert Inarittu je op een genereuze portie miserie en ellende, met alle opzichtige en overbodige symboliek en pathos van dien. Ondanks het manipulatieve sentiment is Biutuful echter een stuk potenter en aangrijpender dan Inarritu’s hopeloos vergezochte voorganger – de geopolitieke Oxfam-mozaïek Babel, vooral met dank aan een imponerende Bardem die dit pekzwarte noodlotsdrama probleemloos op zijn stoere schouders torst. Bovendien weet Inarittu’s huiscameraman Rodrigo Prieto de armtierige decors en benepen flats met zoveel miserabilistische flair in beeld te zetten dat je Bardems bloed, zweet en tranen haast kunt ruiken.
Te veel, te zwaar en te manipulatief, maar wel uitstekend gemaakt, gedreven vertolkt en emotioneel efficiënt.
