Vijftien jaar na zijn eerste en enige Gouden Palm voor Secrets and Lies doet Cannes-habitué Mike Leigh opnieuw een gooi naar ’s werelds meest begeerde filmprijs.
Vijftien jaar na zijn eerste en enige Gouden Palm voor Secrets and Lies doet Cannes-habitué Mike Leigh opnieuw een gooi naar ’s werelds meest begeerde filmprijs. En dat met een kitchensinkdrama dat met zijn lang uitgesponnen praatscènes, tragikomische teneur en familiale problematiek volledig in het verlengde ligt van zijn vroegere werk.
Dit keert richt Leigh zijn observerende focus op de Britse middenklasse met het verhaal van een koppel relatief bemiddelde en relatief gelukkige sixtysomethings dat afwisselend een bevriende, chronisch ongelukkige ouwe vrijster, hun enige zoon en de oom die zopas zijn vrouw heeft verloren over de vloer krijgt.
Teneerdrukkend miserabilisme à la All or Nothing of marginaal sarcasme à la Naked hoef je dan ook niet te verwachten; wel een ingehouden praatfilm waarin Leigh niet alleen de vier seizoenen laat passeren maar ook zijn vaste acteurstroep met Lesley Manville, Jim Broadbent en Imelda Staunton als bekendste working class-koppen.
Geen hoogtepunt uit Leighs oeuvre en bij vlagen nogal monotoon, al heeft de Britse kitchensinkmeester nog altijd oog voor kleine gestes en grootse, onuitgesproken tragedies.
