Vermist: komedies die bioscopen laten bulderen van het lachen. Een reboot van The Naked Gun moet het tij keren. Liam Neeson gaat all-in en wurmt zich op zijn 72e in een slipje met aardbeienmotief. Geen grap.
The Naked Gun mengt zich in de strijd om de bioscoopganger. Verrassend, maar niet omdat het een reboot is van de ruim dertig jaar oude filmreeks met Leslie Nielsen als inspecteur Frank Drebin – de held van iedereen die zich door het leven blundert, én graag lacht. Oude franchises herlanceren en inspelen op nostalgie is standaard in Hollywood. Alleen al dit jaar krijgen we Jurassic World Rebirth, Mission: Impossible 8, Freakier Friday, Karate Kid: Legends, The Fantastic Four: First Steps, Smurfs, Superman, Final Destination: Bloodlines én I Know What You Did Last Summer. Het verrassende is dat The Naked Gun een blockbusterkomedie is – een Hollywoodfilm met als enige doel: de kijker doen lachen. En dat is zeldzaam geworden.
Ha ha Hollywood
Komedies waren ruim een eeuw een vaste waarde in de bioscoop. Van Charlie Chaplin tot Borat. In de jaren 2000 was er een hoogconjunctuur van de komedies van Judd Apatow en co. Komieken als Will Ferrell, Ben Stiller, Kristen Wiig, Owen Wilson en Seth Rogen werden wereldsterren. Tot vijftien jaar geleden liepen de zalen vol voor Bridesmaids, 21 Jump Street of The Hangover.
Vandaag zijn de komedies in de bioscoop op de vingers van een hand te tellen. En de schaarse pogingen worden genegeerd. Of bent u wel naar No Hard Feelings gaan kijken, met Jennifer Lawrence die zich laat inhuren om een rijkeluisjongen te ontmaagden? De anomalie is Barbie, met vernuft bedacht door Greta Gerwig en Noah Baumbach en met overgave gespeeld door Margot Robbie en Ryan Gosling. Maar het fenomenale succes leidde eerder tot een speurtocht naar nieuwe intellectuele eigendom dan tot een hernieuwd geloof in comedy of satire.
De oorzaken zijn bekend: de dominantie van superhelden, de voorkeur voor gigantische franchises, de angst om in tijden van verhoogde gevoeligheid iemand voor het hoofd te stoten, culturele verschillen die wereldwijd succes bemoeilijken, het feit dat het grote scherm geen absolute must is. Humor leeft nog wel in animatiefilms of in Marvel-producties (met Deadpool op kop), maar de volbloed komedie is verbannen naar de streamingdiensten. Daar ontvangen ze zelfs Eddie Murphy nog met open armen.
Van Nielsen naar Neeson
Vergeet de nieuwe Pixar, F1 met Brad Pitt of de reboot van Superman – de sleutelfilm van deze zomer is The Naked Gun. Of die andere films nu scoren of niet: straks is er gewoon weer een nieuwe Pixar, een nieuwe Brad Pitt en de duizendste superheldenfilm. Maar van het succes van The Naked Gun hangt een heel genre af. Een schot in de roos kan de terugkeer van de lachfilm inzetten, een losse flodder versnelt de marginalisering.
Straks is er weer een nieuwe Pixar, een nieuwe Brad Pitt en de duizendste superheldenfilm. Maar van het succes van The Naked Gun hangt een heel genre af.
En op wiens schouders rust The Naked Gun? Niet op die van Adam Sandler, Will Ferrell of een andere gerodeerde komiek, maar op die van Liam Neeson. De 72-jarige Noord-Ier heeft zowat overal ervaring in: een Oscartriomf over de Holocaust (Schindler’s List), space opera (Star Wars: The Phantom Menace én Attack of the Clones), Martin Scorsese-cinema (Gangs of New York, Silence) en een sliert wraakthrillers die al dan niet Taken heten. Maar aan volbloed comedy waagde de uit gravitas en gegrom opgetrokken reus zich nog nooit. En in The Naked Gun moet hij niemand minder dan Leslie Nielsen doen vergeten. Zelfs hijzelf houdt zijn hart vast: ‘Deze rol zal mijn carrière ofwel beëindigen ofwel een nieuwe richting uitsturen.’
‘Deze rol zal mijn carrière ofwel beëindigen ofwel een nieuwe richting uitsturen.’
Hij speelt Frank Drebin Junior, zoon van de stuntelende speurder uit de jaren 90. Ook de rest van het team bestaat uit de zonen van de originele police squad. En zijn love interest is Pamela Anderson, het Baywatch-icoon dat met The Last Showgirl weer in de gratie staat.
In de trailer verijdelt Neeson, verkleed als schoolmeisje, een bankoverval. Het eindigt met een frontale blik op zijn in een meisjeslip met aardbeienmotief opgeborgen scrotum. Het lijkt flauwe wansmaak. Maar net dát geeft hoop.
Wie laatst lacht
The Naked Gun heeft zich nooit aan finesse bezondigd. De films zijn parodieën op politiefilms die van begin tot eind, op de voor- én achtergrond, nonsens, slapstick, woord- en beeldgrappen, onderbroekenlol en absurditeiten op je afvuren. Hoe dwazer, hoe beter.
De bedenkers – David Zucker, Jim Abrahams en Jerry Zucker, afgekort als ‘ZAZ’ – geloofden niet in komische acteurs, maar in ernstige types met een uitgestreken gezicht die doen alsof ze geen idee hebben van de waanzin rondom hen. Ze castten Priscilla Presley, American football-vedette O.J. Simpson (vóór hij beschuldigd zou worden van moord), Oscarwinnaar George Kennedy en Leslie Nielsen.
Met Liam Neeson wordt die traditie voortgezet. Alleen komt hij met veel meer bagage. Nielsen kon de naïeve clown uithangen. Bij Neeson zie je onvermijdelijk de wreker uit Taken, Oskar Schindler of een Jedi. Je verwacht geen slapstick maar een gemene rechtse.
Regisseur Akiva Schaffer (Saturday Night Live) en producent Seth MacFarlane (Family Guy, Ted) geloven in de reboot en wijzen erop dat er 35 extra jaren aan politiefilms zijn om te parodiëren. Hopelijk toont Neesons roze slipje dat ook voor dit nieuwe team niets heilig is – behalve het ridicule.
De naakte waarheid? In het slechtste geval trekt The Naked Gun het genre mee de afgrond in. In het beste geval wordt er eindelijk weer collectief gelachen in de zaal. Het lot van de filmkomedie hangt aan het zijden draadje van een meisjesslip.
The Naked Gun
Nu in de bioscoop.
