Recensie: Cyrus

Cyrus, de nieuwste film van de broers Mark en Jay Duplass, mag dan wel verpakt zijn als een tragikomisch liefdesdrama over al die jongeren die niet willen loslaten, het gaat toch over de geborgenheid van de eenzame.

Cyrus (2010)

Jay en Mark Duplass met John C. Reilly, Jonah Hill en Marisa Tomei

Dit is een film over al die jongeren die niet willen loslaten, of ze nu 22 of 45 jaar oud zijn. Het mag dan wel verpakt zijn als een tragikomisch liefdesdrama, het gaat toch over de geborgenheid van de eenzame. Het koesteren van angsten om maar niet te veel zichzelf te moeten zijn. Is onzekerheid een identiteit? Voor John en Cyrus wel. John mag zeven jaar lang ophouden met leven omdat zijn vrouw hem heeft verlaten en voor de 22-jarige Cyrus hoeft er niet zo nodig een buitenwereld te zijn, hij heeft het goed bij zijn moeder. Waar bemoeit Johns ex-vrouw zich dus eigenlijk mee wanneer zij en haar nieuwe aanstaande hem meesleuren naar een feestje? En wat doet John opeens in het huis van Cyrus nadat hij op dat feestje Molly heeft ontmoet? Verliefd op zijn moeder? Cyrus heeft een bizar gevoel voor humor, maar dit had hij nooit kunnen bedenken.

Goed aan deze onvoorziene confrontatie tussen John en Cyrus is dat beide zich nu niet al te zeer meer met zichzelf hoeven bezig te houden. L’enfer c’est les autres. We hoeven niet alleen te zijn. Alleen gebeurt dit niet zomaar. Het wordt een opbieden van schuldgevoelens en verlangens. Dat beseft ook Molly, ze zal voor altijd moeder zijn, of Cyrus er nu uittrekt of John in komt wonen.

Cyrus is de nieuwste film van de broers Mark en Jay Duplass, de eerste die bij ons te zien is. Beide broers hebben samen al een bescheiden traject achter de rug en genieten in het Sundance-circuit een reputatie als belofte voor de toekomst. De broers-cineasten delen een grote voorliefde voor documentaires. Het werken aan een documentaire noemen ze echter ‘een destructief proces’ omdat je geen controle hebt over het onderwerp. Dus proberen ze binnen een goed gestructureerde opzet het realiteitsgevoel zo dicht mogelijk te benaderen. Daar zijn ze zeer verdienstelijk in. De scènes ontstaan zeer spontaan, het verhaal wordt als het ware ter plaatse geschreven. En het moet gezegd worden: zonder aan typecasting te denken zijn de acteurs schaamteloos sterk. De confrontatie die ze met de camera aangaan is ontdaan van alle ijdelheid. Dit zijn geen ‘mooie personages’, dit zijn de mensen die we om ons heen zien, een blik van een vreemde die ons laat weten ‘you are not alone’. Ontdaan van alle Hollywood esthetiek komt zelfs zo’n kleffe boodschap oprecht over. Misschien is dit helemaal niet klef, waarschijnlijk is het gewoon menselijk.

Alleen: het verhaal is te gestructureerd om als geheel spontaan over te komen. Thema’s spiegelen zich in een poging meer diepgang te krijgen. Zo hangt John evenzeer aan zijn ex-vrouw (tot ergernis van haar toekomstige echtgenoot Tim), als Cyrus aan Molly (tot ergernis van John). Het klopt wel, maar het werkt niet. Terwijl de film toch een portret poogt te zijn van de post-baby boomgeneratie, is er te weinig herkenning. De muziek tracht ons bij het verhaal te betrekken, maar we krijgen als toeschouwer geen greep op de personages. Het keerpunt, waar Cyrus en John een eerlijk gesprek met elkaar voeren, bevestigt hoe onvolwassen beide zijn. Omdat dit geen documentaire is, maar wel degelijk fictie, ontbreekt het verlangen om meer te willen weten over de realiteit achter deze werkelijkheid.

Het kan nochtans anders. In een scène aan het begin van deze film zien we John wegrennen uit de tuin van een feestje waar hij net Molly heeft ontmoet. Hij holt naar binnen omdat zijn favoriete song te horen is op de stereo. Hij zingt mee, danst en moedigt iedereen aan om hetzelfde te doen. Tegen alle verwachtingen in slaagt hij daar nog in ook. Prachtige tristesse. Maar van dat gevoel blijft op het einde van de film heel weinig over. De verwachtingen worden te snel in gelost.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Bram de Sutter

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content