‘Nomadland’: een tedere hommage aan de dak- maar nooit thuisloze Amerikanen

Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Een van de mooiste films die u de komende maanden te zien zult krijgen. Hopelijk in de bioscoop.

Nomadland won de Oscar voor beste film op de 93e Oscaruitreiking. Herlees hier onze recensie van deze film van Chloé Zhao.

Vier jaar geleden leverde Chloé Zhao al een indiemeesterwerkje af met The Rider, een rauw realistisch maar tegelijk poëtisch portret van een gevallen rodeocowboy. Met opvolger Nomadland, vorig jaar in Venetië terecht bekroond met de Gouden Leeuw, gaat de Chinees-Amerikaanse rasregisseuse gezwind op dat elan verder. Daarin trekt ze dwars door de VS van A in het zog van de zestigjarige Fern, een onopgesmukte glansrol voor Frances McDormand. Fern is een voormalige lerares die sinds de dood van haar man in haar eentje met haar camper van de ene interimbaan naar de andere parkeerplaats trekt. Dat doet ze deels uit financiële noodzaak, maar toch vooral uit existentiële roeping: Fern is in hart en nieren een ‘nieuwe nomade’.

Zhao, die het onafhankelijke circuit ondertussen heeft ingeruild voor het Marveluniversum en momenteel de voor het najaar voorziene superheldenfilm Eternals aan het afwerken is, gunt je een blik op the other America met als gids Jessica Bruders non-fictieboek Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century. Dat blijkt bevolkt door avonturiers en vrijbuiters, maar ook slachtoffers van de recessie, die Zhao empathisch observeert in een stijl die visuele lyriek à la Terrence Malick koppelt aan documentair naturalisme. Daarbij kan ze niet alleen bogen op een geweldige McDormand, die deze roadmovie ook produceerde en zich nu al mag opmaken voor de Oscars, maar ook de rest van de cast, grotendeels amateurs die min of meer zichzelf spelen, is onvergetelijk.

Het resultaat is niet alleen een van de mooiste films die u dit voorjaar te zien zult krijgen – inclusief knap camerawerk dat over wegen, landschappen, diners, tankstations en fabriekshallen een poëtische voile drapeert – het is beslist ook een van de ontroerendste. Nomadland is een warme en tedere hommage aan de andere Amerikanen, die dan misschien wel dak- maar nooit thuisloos zijn.

Nomadland

Release februari

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content