Na ‘wtFock’ is Noa Tambwe Kabiti in ‘Nowhere’ nu ook op groter scherm te zien (naast Koen De Bouw)

© Anneke D'Hollander
Kristof Dalle Journalist

Vijf seizoenen lang speelde hij Moyo in wtFock. Met Nowhere van Peter Monsaert heeft hij op zijn twintigste zijn eerste hoofdrol beet, naast Koen De Bouw. ‘Ik ben opgegroeid met buitenlandse series. Ik had tot een paar jaar geleden gewoon niet door hoe kleurloos Vlaamse tv wel was.’

De levens van de vijftiger André (Koen De Bouw) en de tiener Thierry (Noa Tambwe Kabati) draaien al even behoorlijk stationair. De vijftiger, gekraakt door het verlies van zijn dochter, vult zijn dagen met het opknappen van een baancafé. De tiener, die voor zover het de burgerlijke stand betreft een boom zonder wortels is, zwabbert ergens tussen straat en instelling. Pas wanneer Thierry op Andrés werf probeert in te breken en door die laatste betrapt wordt, komen ze weer in beweging. Er ontstaat een hechte vriendschap en de twee, gepekeld door diverse soorten gemis, gaan op zoek naar de moeder van Thierry.

We spreken Noa Tambwe Kabati in Oostende, een paar uur voor de derde langspeler van Peter Monsaert (na Offline (2012) en Le ciel flamand (2016)) er het filmfestival zal openen. Na vijf seizoen als Moyo in de jongerenreeks wtFock heeft hij met Nowhere meteen een aardige eerste hoofdrol beet, naast een Koen De Bouw in bloedvorm. ‘Koen heeft wel twee dagen moeten masseren voor ik uit mijn kramp was’, grinnikt Tambwe Kabati. ‘De gedachte “shit, ik sta op set met Koen De Bouw” heeft me toch heel even verlamd. Gelukkig was dat snel weg, gewoon door hoe Koen is als mens en acteur.’

Na 'wtFock' is Noa Tambwe Kabiti in 'Nowhere' nu ook op groter scherm te zien (naast Koen De Bouw)
© Anneke D’Hollander

Heb je diep moeten graven om Thierry neer te zetten?

Noa Tambwe Kabati: Ik lijk op vele vlakken op Thierry: ik heb zijn oeverloze zelfvertrouwen, zijn energie en zijn vlotte babbel. Tegelijk kom ik uit een warm, liefhebbend thuis en dat heeft hij nooit gekend. Om die kant te begrijpen heb ik dus dieper moeten graven. En met kennissen gesproken die wel in zo’n situatie opgegroeid zijn, en soms van instelling naar instelling trokken.

Wat heb je uit die gesprekken geleerd?

Tambwe Kabati: Hun vertrouwen in anderen heeft een knauw gekregen. Het valt hen moeilijker om relaties aan te gaan, omdat ze zich onbegrepen voelen. Wanneer iemand als André dan plots wél naar hen wil luisteren, geloven ze het niet. Dat lijkt wat tegendraads – je voelt je onbegrepen, maar als iemand je probeert te begrijpen, dan zwijg je? – maar voor hen voelt dat zeer logisch aan.

Heb jij in jouw leven ooit ‘een André’ nodig gehad?

Tambwe Kabati: Niet op een even dramatische wijze als Thierry. Maar ik heb het geluk veel Andrés te hebben gehad in mijn leven. Nowhere gaat voor mij ook over een thuis bij mensen vinden. (denkt na) Ik heb bijvoorbeeld veel gehad aan de jeugdcoaches toen ik nog hiphop en afro danste.

'De gedachte
‘De gedachte “shit, ik sta met Koen De Bouw op set” heeft me toch wel even verlamd.’© Anneke D’Hollander

Je danste bij Let’s Go Urban, het omstreden en ondertussen failliet verklaarde jongerenproject van Vlaams parlementslid Sihame El Kaouakibi.

Tambwe Kabati: Zo kwam LGU de afgelopen jaren inderdaad in het nieuws, ja. Maar voor mij was dat een magische plek. Ik heb daar mensen ontmoet – broers en nonkels, eigenlijk – die ik nooit meer zal vergeten. En ik denk dat dat geldt voor iedereen die daar gedanst heeft.

Nowhere onderzoekt ook de verschillende manieren waarop je met verlies of gemis kunt omgaan.

Tambwe Kabati:(knikt) André had heel veel en raakte alles kwijt. Terwijl Thierry nooit echt een familie heeft gehad en nauwelijks weet wat hij mist. Ik heb empathie voor zijn situatie. Zo heb ik geen al te grote familie, geen uitgebreid vangnet van nonkels en tantes om op terug te vallen. Ik mis dat wel, zonder te weten wat het eigenlijk is. Net zoals ik voel dat er ergens een gat zit omdat ik om financiële redenen en door de politieke instabiliteit nog nooit naar Congo heb kunnen reizen. Mijn vader is daar geboren, en ik wil dat deel van mij ooit onderzoeken.

Na 'wtFock' is Noa Tambwe Kabiti in 'Nowhere' nu ook op groter scherm te zien (naast Koen De Bouw)
© Anneke D’Hollander

Heb je altijd al willen acteren?

Tambwe Kabati: Ik herinner me hoe ik op mijn achtste samen met mijn vader naar Seven Pounds met Will Smith ging kijken. Weet je nog, die pakkende openingsscène, waarin hij huilend de spoeddiensten belt? ‘Ik heb een ambulance nodig. Voor een zelfmoord.’ ‘Wie is het slachtoffer?’ ‘Ik.’ Dat was de vonk. Dat was het moment waarop ik me naar mijn vader heb gedraaid en zei dat ik ook wilde acteren.

Mijn liefde voor theater is pas later gekomen, nadat ik een stuk van danstheatergezelschap Peeping Tom gezien had. Compleet ondersteboven was ik daarvan. Ik had nooit gedacht dat je zoveel op een podium kon doen.

Wat antwoordde je vader destijds?

Tambwe Kabati: ‘Gewoon doen.’ Ik denk niet dat mijn ouders me ooit hebben proberen tegen te houden. In eender wat. Het enige waar ze allergisch aan zijn is iets half z’n gat doen. (grinnikt) Ik snap dat dat een ongelooflijke luxe is. Uiteraard hadden ze me liever eerst dat diploma communicatiemanagement zien halen, maar ik had al snel door dat ik mezelf aan het voorliegen was. En dat snapten ze wel.

WtFock is ondertussen afgerond. Jij hebt alle vijf seizoenen meegedraaid, aan een verschroeiend tempo in vergelijking met Nowhere, kan ik me voorstellen.

Tambwe Kabati:(knikt) Soms begon het nieuwe seizoen al terwijl we amper de helft van de afleveringen hadden ingeblikt. In het eerste seizoen betekende dat ook dat wij dachten dat we nog in alle anonimiteit aan het draaien waren, maar wel al aangeklampt werden op straat. Bizar gevoel. Ik klaag niet, maar ik had op voorhand wel nooit kunnen inschatten hoeveel impact wtFock zou hebben.

Jij hebt geen Wikipediapagina, maar er is inderdaad wel een zeer uitgebreide fanwiki over Moyo.

Tambwe Kabati:(grinnikt) De wtFock-fans zijn heel intens.

Nora Dari, Yasmina uit wtFock, vertelde in dit blad ooit over haar gretigheid en dadendrang. ‘Ik ga echt niet stilletjes zitten wachten tot iemand mij ontdekt.’ Ze zou het zelf wel even doorduwen. Herkenbaar?

Tambwe Kabati:(knikt) ‘Als ze het mij niet geven, kom ik het wel halen.’ Ik heb dezelfde mentaliteit. Het lijkt me ook de juiste houding als persoon van kleur in een nog steeds vrij wit film- en tv-landschap. En als de rollen er niet zijn, schrijven we ze desnoods zelf wel. Kijk maar naar Grond. Hoe geweldig is het om op in een Vlaamse reeks Arabisch te horen? (denkt na) Toen ik net in wtFock speelde, kreeg ik plots berichten over ‘hoe inspirerend’ wat ik deed wel was. Ik begreep niet helemaal wat ik gedaan had. Tot ik zelf naar Vlaamse tv ging kijken. Ik ben opgegroeid met de buitenlandse series die mijn vader me leerde kennen, ik had tot een paar jaar geleden dus gewoon niet door hoe kleurloos Vlaamse tv wel was.

Na 'wtFock' is Noa Tambwe Kabiti in 'Nowhere' nu ook op groter scherm te zien (naast Koen De Bouw)
© Anneke D’Hollander

Later dit jaar heb je ook een bijrol in Hazard van Jonas Govaerts. Als kind stond je ook al op de set van zijn slasherdebuut Welp.

Tambwe Kabati: Ik herinner me dat nog goed. Als je eerste rol meteen bloederige horror in het bos is, vergeet je dat niet zo makkelijk. (lacht) Mijn vader had ons beiden opgegeven voor edelfiguratie bij een castingbureau, omdat hij wist dat die wereld me interesseerde. Jonas beweert wel dat hij niet goed met kinderen om kan gaan, maar het is toch op de set van Welp dat ik me bedacht dat ik dit wilde blijven doen.

Jouw vader wilde ook acteren?

Tambwe Kabati: Figureren was eerder een hobby, uit nieuwsgierigheid, in het verlengde van zijn passie voor film en televisie. Destijds wilde mijn vader, Freddy Tambwe Kabati, alleen maar voetballen. Hij heeft zijn droom ook deels bereikt: hij heeft nog voor de Congolese nationale ploeg gespeeld, en werd gescout door Lokeren. Dat ligt allemaal wat gevoelig, want na een blessure en een mislukte operatie moest hij die droom op zijn 21e helaas weer opbergen. Mijn broer maakte zowat hetzelfde mee. Jammer, want mijn vader was echt een Congolese Ronaldinho, en mijn broer Thierry Henry.

Heeft dat jou bewuster gemaakt van de vluchtigheid van een carrière?

Tambwe Kabati: Ik weet dat dit vak nooit echt zekerheid zal bieden. Maar dat gaat voor mij hand in hand met wat ik eerder zei: als ze het ons niet willen geven, dan moeten we het zelf nemen. En ook wel: ‘Er is geen plan B als God je maakt voor A’, zoals Cho (Nederlandse artiest, nvdr.) rapt. Ik zie mij enkel dit doen. Waarom zou ik al nadenken over andere carrières? Als het voor mij echt niet lukt, dan zien we dan wel weer. (denkt na) Batman kan in The Dark Knight Rises ook enkel uit The Pit ontsnappen zodra hij zonder veiligheidstouw durft te springen. Dat touw is je plan B. En als je je daar te hard aan vastklampt, ben je al half verloren.

Nowhere

Vanaf 6/4 in de bioscoop.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Noa Tambwe Kabati

Geboren in 2001 in Borgerhout.

Studeert drama aan het Kask.

Bekend als Moyo uit wtFock – of op zijn minst toch bij alle tieners.

Speelt momenteel ook even mee in Couples Therapy op Streamz, en later dit jaar in Hazard van Jonas Govaerts.

Na 'wtFock' is Noa Tambwe Kabiti in 'Nowhere' nu ook op groter scherm te zien (naast Koen De Bouw)
© Anneke D’Hollander

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content