Mel Gibsons ‘Hacksaw Ridge’ op filmfestival Venetië: Een viscerale gruweltrip die ‘Saving Private Ryan’ haast tot een scoutstocht reduceert

© Hacksaw ridge
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Tien jaar na zijn pre-Colombiaanse jungleavontuur Apocalypto – en negen jaar na zijn antisemitistische tirade – mag Mel Gibson nog eens in de regiestoel plaatsnemen, en dat met Andrew ‘Spider-Man 2.0’ Garfield als superheld in legeruniform in plaats van blauwrood spandex.

In deze biopic speelt Garfield ene Desmond Doss, een idealistische en diepgelovige knul uit Virginia die tijdens de Oorlog wel volk en vaderland wilde dienen, maar weigerde om wapens te dragen. Dat pacifisme weerhield Doss er evenwel niet van om als hospik tientallen voor dood achtergelaten gewonde soldaten te redden tijdens de Slag om Okinawa, waaronder zelfs een paar Japanners. Doss werd daarmee de eerste gewetensbezwaarde die tot oorlogsheld werd gedecoreerd en Gibson laat zich in zijn gekende pantserstijl niet verleiden tot enige subtiliteit of nuance om de man postuum hommage te brengen – zelfs al moest de echte Doss voor zijn dood in 2006 niks van Hollywood weten.

Het eerste deel van Hackswaw Ridge – de bijnaam van de klif waar de Jappen zich verscholen – is een old school en sentimenteel Hollywood-melodrama, met Doss die verliefd wordt op een lokale verpleegster, bonje heeft met zijn door Wereldoorlog I verbitterde en drankzuchtige pa, zich ondanks diens afgrijzen voor oorlog toch bij Uncle Sam aanmeldt als vrijwilliger en Full Metal Jacket-gewijs tot soldaat wordt gedrild.

Deel twee speelt zich af aan het front zelf en is een viscerale gruweltrip – met rondspattende hersenen, opengereten lichamen en onophoudelijke kogelregens – die Saving Private Ryan haast tot een scoutstocht reduceert en waarin Doss zich ontpopt tot een soort wapenloze Braveheart met soldatenhelm op.

Zoals steeds laat Gibson het niet na om de fysieke horror te pimpen tot het pijn doet aan de ogen. Hij kletst er zelfs christelijke bombastische symboliek tegenaan – Doss wordt als een gekruisigde engel van het front gedragen -, maar op een perverse, zieke manier blijft het spannend en entertainend.

Vervang de bugs uit Paul Verhoevens Starship Troopers en je komt in de extreem bloederige buurt van Gibsons emanatie van het oorlogsfront. En met zijn jongensachtige charme weet Garfield zelfs een zieltje in deze film te stoppen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content