‘Maak Sarkozy niet groter dan hij zichzelf al waant’

Een politieke splinterbom? Of een storm in een glas water? Cannes houdt zijn adem in voor La conquête, een portret van president Nicolas Sarkozy en diens verovering van het Elysée.

Zijn films over Franse politici sowieso zeldzaam, dan zijn die over zittende presidenten du jamais vu. Geen wonder dat alle ogen in Cannes gericht zijn op La Conquête, een biopic over de opmars van Nicolas Sarkozy in de periode 2002 tot 2007. Om de hype nog aan te zwengelen en eventuele rechtszaken te vermijden kreeg niemand de film op voorhand te zien – behalve Knack bien entendu, plus enkele andere gelukkigen.

Of het straks een commotie van jewelste wordt aan de Croisette en daarbuiten blijft voor producent Gaumont, die vier jaar nodig had om het gedurfde project op poten te zetten, koffiedik kijken. Toch wisten de trailer en de sarcastische affiche – met de kleine Sarko op een veel te hoge kruk – nu al felle reacties te ontlokken. Bovendien worden bepaalde Franse bioscoopuitbaters naar verluidt door Sarkozisten subtiel onder druk gezet om de prent toch maar niet te vertonen.

Patrick Rotman ging als schrijver niet over een nacht ijs om het script op papier te krijgen.

Hoe is je scenario tot stand gekomen en – belangrijk – wat is feit en wat fictie? Patrick Rotman: “Ik heb in het verleden tientallen interviews afgenomen met zo ongeveer alle betrokkenen, ook één met Sarkozy zelf. Daarnaast heb ik zeker zestig boeken gelezen, plus honderden persartikels die tussen 2002 en 2007 over hem zijn verschenen. Ik kon ook een beroep doen op de hulp van mijn collega-journalist en Sarkozyspecialist Michaël Darmon. Bijna alle dialogen en anekdotes uit de film zijn op feiten gebaseerd,al heb ik natuurlijk hier en daar wat moeten uitvinden om het scenario te stroomlijnen.”

Toch begint de film met de expliciete mededeling dat het om fictie gaat. Was dat om juridische redenen? Rotman: “De Franse privacywet is nogal vaag, maar je moet uiteraard de integriteit van de persoon respecteren en je mag ook het vermoeden van onschuld niet schenden. Evenmin mag je privégegevens te grabbel gooien. Vandaar dat we enkel zijn relatie met Cécilia vermelden, aangezien daar in de Franse pers al veel over verschenen is en verder niet ingaan op zijn gezinsleven of op zijn relatie met zijn kinderen. Ook over Carla Bruni wordt met geen woord gerept. Die leerde hij later pas kennen. Dat is niet zozeer een kwestie van wettelijkheid, meer een van moraal.”

Heeft een van de betrokkenen al gereageerd? Rotman: “Neen, maar voorlopig heeft niemand de film gezien. We wilden polemieken vooraf vermijden. Ook tijdens het schrijven of tijdens de opnames hebben we niemand gehoord. Ik heb geen enkele druk gevoeld van wie dan ook. Frankrijk is nog altijd Noord-Korea niet.”

‘La conquête’ is zeker niet pro-, maar evenmin anti-Sarkozy. Wat is uw persoonlijke visie op hem als mens en politicus? Rotman: “Dat is van weinig belang. Ik maak geen psychologische analyse van de man. Ik vertel het verhaal van zijn verovering van de macht, van de dag in 2002 dat hij minister van binnenlandse zaken werd tot de dag dat hij verkozen werd als president in mei 2007. Ik wilde geen film maken die zegt: ‘Stem op hem of stem niet op hem.’ Het is de kijker die een oordeel moet vellen in de bioscoop zoals de kiezer een oordeel moet vellen in het kieshokje.”

Kun je hem vergelijken met zijn voorgangers Mittérand en Chirac? Rotman: “Moeilijk. Daarvoor is het politieke klimaat het voorbije decennium te veel veranderd. Sarkozy heeft meer talent voor spektakel dan zijn voorgangers, die nog mannen van het oude discours en het traditionele clandenken waren. Sarkozy is vooral een handige communicator, een acteur en bedenker van evenementen. Zelfs zijn privéleven gooit hij desnoods in de strijd. De verpakking is in deze multimediamaatschappij belangrijker geworden dan de boodschap. Sarkozy was duidelijk een lepere strateeg en beter aangepast aan de mediapolitiek dan de Villepin en Chirac, aangezien hij zelfs een deel linkse kiezers wist te overtuigen.”

Komt de film niet te vroeg: de volgende presidentverkiezingen worden pas over een jaar gehouden? Rotman: “Anderen zeggen net dat hij te laat komt. De waarheid is dat ik er vier jaar geleden aan begonnen ben en dat hij nu klaar is om in Cannes in première te gaan. Ik vind het trouwens niet slecht dat er vier jaar over heen zijn gegaan. Het laat me toe om de zaken meer van op een afstand te bekijken en zijn uitspraken, daden en beloftes in een juister historisch perspectief te plaatsen.”

Slotvraag: François Cluzet en Yvan Attal bedankten voor de rol van Sarkozy, die uiteindelijk door Denis Podalydès wordt vertolkt. Vreesden sommigen voor hun carrière? Rotman: “Denis Podalydès is een alom gerespecteerd theateracteur van de Comédie-Française. Als je alle grote klassiekers van Molière en Shakespeare hebt gespeeld, kan de rol van Sarkozy er heus wel bij. Hij heeft zijn linkse voorkeur nooit onder stoelen of banken gestoken, hoewel hij zijn personage zeker niet demoniseert of belachelijk maakt. Ik denk niet dat hij veel te vrezen heeft voor zijn carrière, net zomin als de acteurs die Chirac of de Villepin vertolken. Zoals ik al zei: Frankrijk is Noord-Korea niet. Je mag Sarkozy niet groter maken dan hij zichzelf al waant.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

La Conquête van Xavier Durringer zal op 18 mei in Cannes buiten competitie in première gaan.

Door Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content