‘Keeper’: Doordacht en doorleefd tienerdrama

© /
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Brusselaar Guillaume Senez levert met ‘Keeper’ meteen een genuanceerd én doorleefd tienerdrama af. Zonder bijbehorend moraallesje.

Keeper

Guillaume Senez met Kacey Mottet Klein, Galatéa Bellugi, Catherine Salée, Sam Louwyck

Leverden gevestigde Waalse waarden Joachim Lafosse en Bouli Lanners de voorbije weken degelijk maar geen onvergetelijk en zeker niet hun beste werk af met respectievelijk Les chevaliers blancs en Les premiers les derniers, dan is het nu de beurt aan een Brussels groentje om zijn talent te showen. Zijn naam? Guillaume Senez. Zijn debuut? De tedere en aandoenlijke coming of age-film Keeper, waarin de 15-jarige Maxime plots voor zware keuzes komt te staan wanneer zijn al even jeugdige vriendinnetje Mélanie zwanger blijkt en het minderjarige koppel besluit om het kind te houden.

Het verhaal volgt de alom bekende, grillige paden richting volwassenheid, en van soapy situaties blijken Senez en coscenarist David Lambert niet vies. Maar wat dit franjeloze maar efficiënt gefilmde tienerdrama boven de middelmaat verheft, zijn de uitstekende vertolkingen, met voorop die van Zwitsers talent Kacey Mottet Klein als tienerpapa tegen wil en dank. En vooral: de rake, herkenbare manier waarop Senez de leefwereld van adolescenten weet te vatten, met al hun tegenstrijdigheden, wispelturige buien en hormonale oprispingen.

'Keeper': Doordacht en doorleefd tienerdrama
© /

Zo leer je Maxime niet alleen kennen als een geil, speels en rebels opdondertje dat zijn voetbalcarrière – hij wil, onder impuls van zijn pa (Sam Louwyck) graag profdoelman worden – eigenlijk belangrijker vindt dan zijn aanstaande vaderschap. Tegelijk blijkt hij een lieve, bedachtzame jongen die zijn prioriteiten, ondanks zijn prille leeftijd, op orde heeft, en bij vlagen meer volwassenheid toont dan zijn ouders, die vooral bezig lijken met hun grote gelijk te halen. Het is een genuanceerdheid en complexiteit die in veel films over opgroeiende tieners ontbreekt, en dan zeker in de Amerikaanse, waar je in de regel ook een betuttelende, moraliserende boodschap over familiewaarden over je heen gekieperd krijgt.

Bovendien weet Senez, die met zijn debuut een prijs pakte in Locarno en daarna ook Toronto en tal van andere festivals aandeed, de gebruikelijke grauwheid eigen aan het subgenre en de zware thematiek van tienerzwangerschappen te vermijden. Verwacht dus geen claustrofobisch drama in de dwingende stijl van L’enfant van de broers Dardenne. Of een film waar de tristesse en de gravitas in dikke geuten vanaf druipen.

Senez kiest voor een opener, luchtiger stijl die zelfs af en toe een streep zonlicht en wat relativerende humor verdraagt, met naturalistisch camerawerk van de Zwitserse chef camera Denis Jutzeler en scènes waarin kleine, discreet geobserveerde en subtiel uitgelichte gestes meer zeggen dan grootse tirades over dromen, ambities, ware liefde en zin voor verantwoordelijkheid.

Beslist een naam om te onthouden dus, Guillaume Senez, en een fijn, doordacht en doorleefd debuut dat de moeite loont om te checken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content