Interview: regisseur Henry Alex Rubin over zijn debuutspeelfilm
In zijn eerste fictiefilm Disconnect kiest regisseur Henry Alex Rubin resoluut voor het harde drama en toont hij menselijke emotie van achter het computerscherm. Waarom zo’n donkere film? En wil de regisseur een boodschap uitbrengen? CJP strikte de man voor een gesprek.
Je draaide eerder documentaires, waarom kies je nu voor fictie? Henry Alex Rubin: “Ik was aangetrokken door echte verhalen, maar het is onmogelijk om al die ideeën in een documentaire te verwerken. Daarom wilde ik met fictie toch een realistisch verhaal brengen. Schrijver Andrew Stern liet zich inspireren door verschillende echte verhalen voor deze film. Ik heb zelf ook veel research gedaan om me te kunnen inleven en een levensecht beeld te creëren in de film.”
Hoe was het om je eerste film te regisseren?
Rubin: “In tegenstelling tot een documentaire is fictie leuker omdat bijna alles kan. Bij een documentaire moet je op de tippen van je tenen lopen, veel geduld hebben en vooral niet tussenbeide komen. Ik was als een kind in een snoepwinkel met deze film te regisseren omdat ik zelf bepaalde wat ik op beeld wilde en hoe. Ik kon de acteurs laten doen en zeggen wat ik wilde! Als het van mij afhangt komen er dus zeker nog speelfilms.”
Je zegt dat je research hebt gedaan, hoe pakte je dat aan?
Rubin: “Net zoals ik bij een documentaire zou doen heb ik veel mensen geïnterviewd. Ik heb gezocht naar mensen bij wie de zaken die we in de film zien ook echt zijn gebeurd. Zo heb ik gepraat met een minderjarige pornoacteur, een cyberpester, een FBI-agent, met mensen waarvan hun identiteit online was gestolen, … Uit die interviews hebben we ook veel letterlijk overgenomen in het script, om het authentieker te maken.”
Je hebt je eerste film dus deels als een documentaire benadert?
Rubin: “Voor een deel wel, omdat ik hier al meer ervaring in heb en ernaar teruggreep. Ik heb ook de acteurs kennis laten maken met de mensen die ik interviewde, zodat ze een volledig beeld zouden hebben van de vaak complexe situaties.”
Rubin: “Ook tijdens het filmen heb ik mijn eerdere ervaring aangewend. Zoals ik al bij ontelbaar veel mensen deed, heb ik de camera letterlijk verder weg gezet van de acteurs. Hoewel ik met professionele acteurs werkte, heb ik deze techniek gebruikt op de set. Vooral bij de jongere acteurs merkte ik dat de camera verder weg zetten en de grote geluidsapparatuur wegwerken groot effect had. De acteerprestaties werden zo meer natuurlijk en realistisch. Bovendien geeft het in de film een gevoel dat je stiekem meeluistert in een persoonlijke situatie – en dat maakt het boeiend.”
Kunnen we dan spreken van een soort Henry Alex Rubin-stijl?
Rubin: “Om van een stijl te spreken vind ik het nog wat vroeg, ik wilde op mijn manier vooral het meest realistische menselijke gedrag op film zetten. Om dat te bereiken heb ik de acteurs ook veel vrijheid gegeven op de set, ik liet hen veel ruimte om zo natuurlijk mogelijk te zijn. De stijl van de film is heel natuurlijk gegroeid.”
Disconnect geeft op het eerste gezicht een nogal negatief beeld van het internet. Is dit de boodschap die je met de film wilde geven?
Rubin: “Voor mij is de film niet anti-technologie. In de kern gaat Disconnect over eenzaamheid en de zoektocht naar menselijke relaties. Het thema dat de verschillende verhaallijnen verbindt is het internet, als manier om zich verbonden te voelen met anderen. Soms slagen ze hierin, andere keren weer niet. De film gaat niet enkel over de gevaren van het internet maar over het verlangen om als mens te proberen banden te scheppen en liefde te voelen.”
Rubin: “Ik bekijk het woord disconnect voor deze film niet als een werkwoord, dat zou saai zijn. Ik wil net een zicht geven op de onthechting (the disconnect) die soms gebeurt tussen mensen. Omdat de film zich in het heden afspeelt zien we die onthechting tot stand komen door technologie, maar dat kan evengoed zonder. Daarbij: het internet heeft dan wel risico’s, er zijn ook oneindig veel voordelen.” (CJP/Christo Mercelis)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier