Van alle films op Film Fest Gent 2022 zal Rimini, een komisch-schrijnend portret van een aan lager wal geraakte schlagerzanger, u wellicht de breedste grimassen doen trekken.
Niets is zo deprimerend als een tweederangs charmezanger. Christoff en andere toppers uit het genre komen met hun kitscherige kunst weg omdat ze er een groot, enthousiast publiek mee bereiken. Wanneer iemand met een naam als Zanger Kurt in een schoolrefter optreedt voor twintig comateus meewuivende mensen, dan schuilt daar echter een onuitspreekbare tristesse in.
Het hoofdpersonage in ‘Rimini’ van Ulrich Seidl, de Oostenrijkse keizer van de mistroostigheid, is zo’n aan lager wal geraakte zanger. In zijn hoogdagen had Richie Bravo een verdienstelijke fanbase, maar ondertussen is zijn carrière gedegradeerd tot optredens voor handjesvol toeristen in Rimini, een Italiaanse badstad die even pittoresk oogt als Blankenberge. Zijn chronische eenzaamheid en de nostalgie naar zijn glorietijden probeert hij op te vullen met gokspelletjes, alcohol en door zich te prostitueren bij de paar vrouwen op leeftijd die nog voor zijn plastieken charmes vallen.
Op familievlak loopt het ook al niet gesmeerd voor Richie Bravo. In het begin van de film zien we hem zijn moeder begraven, samen met zijn broer en zijn demente vader die weggestoken zit in een rusthuis dat er eerder als een kleuterschool uitziet. Nog erger wordt het wanneer hij in Rimini geconfronteerd wordt met Tessa, zijn dochter die hij al meer dan tien jaar niet meer gezien heeft en waarvan hij vergeten was dat ze bestond. Tessa eist geld ter compensatie van al de jaren die ze vaderloos moest doorbrengen. Ondanks zijn gestrande carrière probeert Richie geld bijeen te sprokkelen, op al dan niet ethische wijze, in de hoop dat hij zo eindelijk nog eens een echte connectie kan leggen met zijn dochter. Zou het echter kunnen dat de manipulatieve appel niet ver van de boom valt?
De charme doorprikt
Met zijn camerawerk vlak slaagt Seidl er uitstekend in om de gemaakte charmes van zijn hoofdpersonages na te bootsen. De fraaie, symmetrische shots kunnen bijna verhullen dat u zit te kijken naar bedenkelijke gokfilialen, verwaarloosde hotelkamers en de triestigste dijk van Italië. Enkel wanneer Richie een optreden geeft, maken de vale kleuren plaats voor felle lichten, alsof u samen met de zanger zijn gloriedagen kortstondig herbeleeft. De abrupte montage plaatst u echter al snel weer met beide voeten op de grond, wanneer Seidl midden in een optreden wegknipt naar Richie die zich zit te bezatten of zichzelf prostitueert.
Waar u de hand van Seidl nog het duidelijkst in herkent, is de afstandelijke, bijna komische manier waarop alles weergegeven wordt. Alles wordt erg afstandelijk in beeld gebracht en de film laat u zelf oordelen over Richie Bravo’s daden, al zullen de meeste kijkers wellicht dezelfde conclusies trekken. Het resultaat is bijna komisch, mocht het tegelijk niet zo schrijnend zijn. De kans is groot dat u tijdens Rimini de breedste grimassen van heel Film Fest Gent zult trekken.
Rimini is te zien tijdens Film Fest Gent op maandag 17 oktober (22u45, Kinepolis) en vrijdag 21 oktober (20u, Kinepolis).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier