‘Honeyland’: isolatie en schoonheid gaan hand in hand in het land van melk en honing

De niet te missen arthousefilm van de zomer is Honeyland, het portret van een Macedonische imker met een gebrekkig gebit maar meer levenslust dan een superheldin.

Hatidze Muratova – een vijftiger met het gezicht van een zeventiger en de levenslust van een twintiger – woont in een spookdorp zonder stromend water of elektriciteit met als enig gezelschap haar halfblinde moeder die al vijf jaar in bed ligt. De Turkse Macedoniërs leven van de opbrengst van het beetje honing dat Hatidze elk jaar verkoopt in de stad Skopje.

Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt: na afloop heb je meer bewondering voor Hatidze dan voor Wonder Woman of Captain Marvel. In de prachtige proloog pakt ze meteen uit met stuntwerk waar zelfs Tom Cruise voor zou terugdeinzen. Cruise durft ook wel over een afgrond te balanceren, maar vervolgens zonder beschermkledij de helft van de honingraten van wilde honingbijen wegnemen? Weinig waarschijnlijk.

Aanvankelijk is Hatidze dolblij met de komst van een kroostrijk gezin. Eindelijk iemand om mee te praten, drinken en spelen. Eindelijk iemand om haar kennis aan door te geven. Maar de vreugde om de doorbroken eenzaamheid is van korte duur. Schrijnende armoede dwingen de buren om roekeloos en zonder respect voor de natuur te imkeren en dat heeft ook voor Hatidze dramatische gevolgen.

Het is een documentaire, maar dat verlies je voortdurend uit het oog.

In de val van een antikapitalistisch, ecologisch of antimodern discours trappen regisseurs Ljubomir Stefanov en Tamara Kotevska niet. Ze laten een in Europa zo goed als volledig verdwenen levenswijze zien, zonder erbij te vertellen wat je ervan moet denken. Een leven in een prachtig maar onherbergzaam natuurgebied ligt niet voor de hand, een leven in totale afzondering nog veel minder. In een moment van somberte vraagt Hatidze zich af of ze niet beter wél een nest kinderen op de wereld had gezet.

Genoeg over de buitengewone mens, want Honeyland is ook een buitengewone film. Veelzeggend is de dubbele Oscarnominatie: eentje in de categorie beste documentaire en eentje in de categorie beste niet-Engelstalige film. Het is een documentaire, maar dat verlies je voortdurend uit het oog omdat de beelden zo mooi en zo dramatisch sterk zijn. Zowel de buiten- als de binnenopnames bij kaarslicht zijn van een ontroerende schoonheid en intimiteit. Ze werden geselecteerd uit vierhonderd uur materiaal dat werd opgenomen in een periode van drie jaar. Dan gebeuren er al eens schitterende ongelukken. Dan kan het leven al eens laten zien dat er geen straffere scenarist bestaat. De onverwacht opduikende buren dompelen Hatidze én de kijker onder in een sensationele chaos. Geen schokkender scène dan die waarin de kinderen van hun vader moeten blijven voortwerken terwijl ze door de ene na de andere bij worden gestoken. Geen spectaculairder scène dan de losgebroken stier en de panikerende koeien die de kleinste kinderen net niet vertrappelen. Een bijzondere film.

Honeyland

Ljubomir Stefanov & Tamara Kotevska met Hatidze Muratova

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content