Gouden Palm voor Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives

De Gouden Palm 2010 gaat geheel onverwacht naar de film van de Thaise regisseur Apichatpong Weerasethakul.

Gouden Palm:Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives van Apichatpong Weerasethakul. Wat men ook beweert, ik denk niet dat de keuze voor een Thaise film iets te maken heeft met de chaotische politieke situatie in Thailand dezer dagen. Tim Burton en zijn jury hebben vooral gekozen voor een radicale Gouden Palm die gaat naar een film die in zijn esthetiek, zijn ritme, zijn poëzie volstrekt uniek is en resoluut afwijkt met wat de modale toeschouwer doorgaans in de reguliere bioscoop gaat zoeken. Het zijn meestal niet de meest commerciële films die in Cannes de hoofdprijs krijgen, maar zelden heeft een jury een film gekozen die zulke heftige weerstand zal oproepen bij toeschouwers die aan dit soort exotisch minimalistische cinema een broertje dood hebben.

De Thaise cineast Weerasethakul is meer filmkunstenaar dan filmregisseur. Het interesseert hem niet om dramatisch verhaal te vertellen, wel om een eigen wereld te scheppen waarin de toeschouwer kan verdwalen, waarin hij zich ook rot kan vervelen, maar waarin hij zich ook gewillig kan laten onderdompelen. Wie die stap zet maakt veel kans om gehypnotiseerd te worden door de magie, de tederheid, de wijsheid, de betovering van de jungle en de sensualiteit van de tropische nacht in deze intieme odyssee van een zieke man die voor zijn laatste dagen terugkeert naar het platteland en er geconfronteerd wordt met de goedaardige geesten uit zijn verleden.

Grand Prix: Des Hommes Et Des Dieux van Xavier Beauvois (zeer verdiend: ingetogen portret van monniken die moeten kiezen tussen hun overtuiging en hun leven).

Juryprijs: Un Homme Qui Crie van Mahamat-Saleh Haroun (stil aangrijpend portret van een vader die tijdens burgeroorlog in Tsjaad zijn zoon opoffert).

Prijs van de mise-en-scène: Tournée van Mathieu Amalric (totaal onverdiend: mise-en-scène is slechts een verkrampte imitatie van de improv-stijl van Cassavetes; enige echte uitschuiver van de jury).

Beste actrice: Juliette Binoche in Copie Conforme van Abbas Kiarostami (Binoche heeft beslist betere rollen gespeeld en bovendien is het toch een beetje gênant dat actrice die officiële festivalposter siert ook deze prijs krijgt).

Beste acteur: ex aequo Javier Bardem in Biutiful van Alejandro Gonzalez Inarritu en Elio Germano in La Nostra Vita van Daniele Luchetti (in beide gevallen zeer terecht: beide acteurs geven superieure vertolkingen in films die niet echt à la hauteur zijn).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content