Opgaan in een rave zonder je luie zetel te verlaten? Deze vijf ravefilms helpen je op weg.
24 Hour Party People (2002)
Michael Winterbottoms rake, zwierige satire over de manische muziekscene die Manchester in Madchester transformeerde. Steve Coogan speelt de charismatische Tony Wilson, baas van platenlabel Factory Records en de beruchte danstempel The Hacienda. Ruil de popcorn in voor wat ecstasy en je danst zoals Happy Mondays op de titelsong.
Nowhere (1997)
Cultregisseur Gregg Araki volgt in het subversieve popart-sluitstuk van zijn apocalyptische tienertrilogie een groep zelfdestructieve tieners die geen blijf weten met hun existentiële angst. Een geweldige huisrave (drugs, dreunende house, neonlicht) ontspoort tot een bloederige nachtmerrie met reptielachtige aliens. Pervers, nihilistisch, geflipt, fluorescerend, kitscherig en vitaal: het L.A. van de nineties op zijn best.
Human Traffic (1999)
Een vriendengroep in de Welshe hoofdstad Cardiff spoelt een deprimerende werkweek door met sloten drank, ecstasy, beats en al wat de clubs aan schoons en roesmiddelen te bieden hebben. Nogal anekdotisch en inspelend op het succes van Trainspotting, maar zonder te moraliseren en op muziek van Fatboy Slim, Felix da Housecat , Underworld én onze C.J. Bolland.
Eden (2014)
Het ontstaan van de French Touch en de hoogtijdagen van bands als Daft Punk en Cassius worden met veel gevoel opgeroepen. Maar op de eerste plaats is deze film een intiem, melancholisch portret van een insider die vergeet te leven door te blijven deejayen op alsmaar meer cocaïne. Mia Hansen-Løve baseerde de film op haar broer. Geen enkel downer kan de krop in de keel tegenhouden tijdens de scène op Veridis Quo van Daft Punk.
Climax (2018)
In een ingesneeuwde loods zet een groep dansers na het werk een feestje in. Door iets te veel drugs in de sangria vallen alle remmingen weg. Een geniale cameraman, een bonte bende dansers, een paar halve ideeën en muziek van Aphex Twin, Daft Punk en Giorgio Moroder: meer heeft enfant terrible Gaspar Noé niet nodig voor een hitsig, desoriënterend cinematografisch delirium. Don’t do sangria!