Regisseur/scenarist Justin Lerner debuteert met een intimistische vertelling over het najagen van een onbereikbare liefde.
Regie: Justin Lerner
Cast: Evan Sneider, Shannon Woodward, Jackson Rathbone, Amanda Plummer
Land: Verenigde Staten
Sectie: World Cinema
De indie-prent is de eerste Amerikaanse productie waarin de hoofdrol is toegekend aan een acteur met het Downsyndroom. Een kleinood dat niet weet te verrassen, maar op waardige wijze gedragen wordt door zijn hoofdacteur en bijwijlen dromerige natuurfotografie.
Evan (Evan Sneider) is een jonge kerel met het Downsyndroom, die in dezelfde diner werkt als zijn moeder, met wie hij een innige band onderhoudt. Zijn tijd vult hij met onaangekondigde bezoekjes aan het huis van z’n coup de foudre, Candy (Shannon Woodward), die Evan’s liefde helaas onbeantwoord laat. Candy is een alleenstaande moeder die verschrikkelijk veel moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Haar achterstallige rekeningen konden van kleinere omvang zijn als ze haar job ietsje serieuzer nam en het rondvogelen staakte, maar dergelijke schikking lijkt niet in de getroebleerde vrouw op te komen. Ze meent dat de vader van haar kind moet opdraaien voor het grootste deel van de kosten, maar white trash-papa is even betrouwbaar als ie eruit ziet (totaal niet dus, voor alle duidelijkheid).
De slaapdood van Evan’s moeder luidt een ommekeer in de levens van bewonderaar en object van bewondering in. Evan ontvangt een fikse som cash van een familielid dat niet voor hem wil zorgen en besluit het te doneren aan een goed doel van dubieuze moraal, Candy. In ruil voor financiële hulp verwacht Evan seks en genegenheid (vooral seks), maar liefde is uiteraard geen kaartspel, zoals Lisa del Bo zich ooit het collectief geheugen in blèrde.
Het sociaal realisme is met houterige hand geschetst en de kromme bochten waarin het scenario zich wringt zijn niet op één hand te tellen. De genegenheid van de cineast voor zijn hoofdpersonage is niettemin merkbaar: zo verschaffen de wandelingen die Evan onderneemt door de bossen van Massachusetts ons een dieper inzicht in ’s mans psyche dan om het even welke door hem geuite zin. Lerner weet hoe hij visueel moet vertellen. De beste sociaal-realistische drama’s worden echter genavigeerd door hun personages en ‘Girlfriend’ gaat ten onder door de bot geëtste randfiguren die het schip bevolken.
Laurens Bouckaert
