Filmfestival Gent: De reviews van de Focus-gastrecensent

Onze gastrecensent Dieter Vanden Bossche hield tijdens het filmfestival van Gent een dagelijkse blog bij. Lees zijn bevindingen.

COMPLIANCE

In het grimmige ‘Compliance’ wordt een jeugdige werkneemster van een Amerikaanse hamburgertent het slachtoffer van een prank call met verregaande gevolgen. Het meisje wordt door een onbekende man die zich valselijk uitgeeft voor een politie-inspecteur, beschuldigd van diefstal op de werkvloer.

Met zijn radde tong en zogenaamde harde bewijzen slaagt hij erin de goedaardige manager van het filiaal in geen tijd voor zijn kar te spannen. In afwachting van een interventie, wordt de tiener in een achterkamertje reeds verhoord en gefouilleerd door haar bazin. De telefonische instructies van de agent worden echter steeds perverser: het meisje wordt, in het belang van het onderzoek, gedwongen al haar kleren uit te trekken en af te geven.

Craig Zobel baseerde zijn pas tweede film op een gelijkaardig ophefmakend voorval uit 2004. Hij verschuift de actie naar Ohio en stelt enkele pertinente vragen over de ongelooflijke naïviteit van de zaakvoerster en het gemak waarmee de dader door misbruik van bevoegdheden zo lang ongehinderd zijn gang kan gaan.

Het feit dat er de laatste jaren in de Verenigde Staten een 70-tal dergelijke incidenten geregistreerd werden, geeft aan ‘Compliance’ een wrange nasmaak. De jonge cineast toont zijn bekwaamheid door een sterk gevoel van onbehagen te creëren, maar een aantal onwaarschijnlijkheden zorgen ervoor dat de prent aan geloofwaardigheid inboet. (*)

JAGTEN

Thomas Vinterberg maakt een stevige comeback met dit subtiel portret van een pas gescheiden kleuterleider (glansrol van Mads Mikkelsen), die ten onrechte beschuldigd wordt van seksueel misbruik. Dat de aantijgingen net van de vijfjarige dochter van z’n beste vriend komen, maakt het er niet eenvoudiger op. In het eens zo hechte kleine dorpje waar het verhaal speelt tijdens de kerstperiode, gaan geruchten al snel een eigen leven leiden, waardoor de inwoners zich helemaal tegen hem keren.

‘Jagten’ is een ontnuchterend relaas over de kwetsbaarheid van ieder individu. De regisseur van het bejubelde ‘Festen’ (1998) graaft diep in de ziel van zijn hoofdpersonage, die de grond onder zijn voeten steeds meer voelt wegzakken. De film, die treffend de nefaste gevolgen van een massahysterie illustreert, haalt zijn spanning uit de emoties – die even intens als droefgeestig zijn. Een beklijvend psychologisch drama dat nog lang blijft nazinderen. (***)

JACK AND DIANE

Twee tienermeisjes ontmoeten elkaar toevallig in New York en brengen er samen de nacht door. De wat ruwe, jongensachtige Jack (Riley Keough) wordt beroerd door de frisse onschuld van Diane (Juno Temple), maar door haar nakende vertrek komt hun prille relatie op de helling te staan.

Moeilijk te zeggen wat de grootste onvolkomenheid is van deze bizarre love story: de aaneenschakeling van weinigzeggende scènes, de fletse regie of het feit dat de plot werkelijk nergens heen gaat. Het verweven van horrorelementen in deze wispelturige romantische fantasie is al evenmin een goede vondst. Zelfs de steevast charmante verschijning van Juno Temple biedt geen soelaas. (0)

DUPA DEALURI (BEYOND THE HILLS) Christian Mungiu bevestigt zijn talent met dit uitermate beheerst drama rond de innige vriendschap tussen twee vrouwen. Voichita en Alina zijn samen opgegroeid in hetzelfde weeshuis, maar gingen nadien hun eigen weg. Als ze elkaar na lange tijd eindelijk terugzien probeert Alina haar vriendin, die onderdak vond in een orthodox klooster, te overhalen om de orde te verlaten. Voichita beslist echter om trouw te blijven aan haar religieuze overtuiging.

De regisseur van het gelauwerde ‘4 luni, 3 saptamâni si 2 zile’ (4 Months, 3 Weeks and 2 Days) baseerde ‘Dupa dealuri’ op een waar gebeurd incident uit zijn thuisland, waar een vrouw overleed ten gevolge van een exorcismeritueel. Hij vermijdt iedere vorm van sensatie en biedt ons veeleer inzicht in de strikte, afgeschermde leefwereld van de geloofsgemeenschap. Het gestaag opgebouwde verhaal wordt vertaald in bijzonder mooie beeldcomposities en gedragen door de ijzersterke vertolkingen van beide hoofdactrices. (***)

THE PAPERBOY Een reporter van de Miami Times (Matthew McConaughey) zoekt opnieuw zijn thuishaven Florida op, om er zich samen met z’n jongere broer (tieneridool Zac Efron) te buigen over een merkwaardige moordzaak. Hiermee gaan ze in op het verzoek van Charlotte Bless (Nicole Kidman), een blonde del die correspondeert met de mogelijks ten onrechte beschuldigde dader. Terwijl ze de man alsnog proberen van de elektrische stoel te redden – alles draait om verdwenen bewijsmateriaal – kan de jongste van het duo zijn gevoelens voor Charlotte nauwelijks de baas.

Lee Daniels, de regisseur van het fel gesmaakte ‘Precious’, viel in Cannes met ‘The Paperboy’ wat uit de gratie. De seksueel geladen film noir gesitueerd in het broeierige Zuiden is beslist sfeervol, maar kampt met een gebrekkig scenario. De enige echte verdienste van de film zijn de kleurrijke personages. (*)

CESARE DEVE MORIRE (CAESAR MUST DIE) In de semi-documentaire ‘Cesare deve morire’ volgen Paolo en Vittorio Taviani, die straks bekroond worden met de Lifetime Achievement Award, gedurende zes maanden de voorbereidingen van een bijzondere theatervoorstelling. De acteurs zijn immers allen gedetineerden uit de zwaar bewaakte afdeling van de Rebibbia-gevangenis te Rome.

Onder begeleiding van regisseur Fabio Cavalli brengen ze een nieuwe interpretatie van Shakespeare’s befaamde stuk ‘Julius Caesar’. De unieke locatie geeft een zekere geladenheid aan de repetities, gefilmd in lumineus zwart-wit. Door de gedreven vertolkingen van de veroordeelden wordt dit een even fors als meeslepend schouwspel. (***)


FRANKENWEENIE Met ‘Frankenweenie’ keert Tim Burton terug naar het verhaal van zijn gelijknamige live-action kortfilm uit 1984. Dat hij deze remake uitgerekend in opdracht maakt van de Disney-studio’s, die het eindresultaat van zijn originele versie te angstaanjagend vonden voor hun doelpubliek, is een beetje ironisch natuurlijk.

Victor is een outcast met een onvoorwaardelijke liefde voor zijn hond Sparky. Wanneer die laatste het loodje legt bij een aanrijding, besluit de jongen de kracht van de wetenschap te gebruiken om de viervoeter terug tot leven te wekken – maar hij staat echter niet stil bij de consequenties van deze wedergeboorte.

Afgezien van enkele bijkomende subplots is er weinig gewijzigd aan Burton’s oorspronkelijke idee. De stop-motion animatie (in 3D) blijkt zowaar geknipt voor dit macaber festijn, waarbij de regisseur zijn grillige fantasie de vrije loop kan laten gaan. Een vrolijke mix van zwarte humor, horror en excentrieke personages, met talrijke knipogen naar Frankenstein, de beruchtste creatie uit de Universal-stal. (**)

THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN
Met zijn vierde langspeelfilm overtreft de Gentse cineast Felix Van Groeningen, nog altijd maar 35, zichzelf. ‘The Broken Circle Breakdown’, gebaseerd op de gelijknamige succesvolle theaterproductie van Compagnie Cecilia, vertelt het liefdesverhaal tussen Elise en Didier. Zij heeft een eigen tattooshop; hij is een ‘dromer’ annex cowboy en tevens begeesterd lid van een bluegrassband. Wanneer het noodlot toeslaat, wordt hun relatie danig op de proef gesteld.

Johan Heldenbergh, die als schrijver samen met Mieke Dobbels destijds mee aan de wieg stond van het toneelproject, kruipt opnieuw in de huid van Didier; Veerle Baetens speelt met veel overgave de rol van Elise. Het is een meesterlijke zet van Van Groeningen om zijn verhaal niet chronologisch te vertellen. Hij wisselt hierdoor met verbazend gemak tussen tragiek en de grote en kleine vreugdes des levens, zonder dat het ooit geforceerd of pathetisch over komt. Gevoelsmatig is alles zeer juist van toon, extra opgeluisterd door de sfeervolle soundtrack. Op een paar kleine uitschuivers na smeedt de regisseur de bewogen romance tot een zeer evenwichtig geheel, dat met grote maturiteit is in beeld gebracht. Warm aanbevolen. (***)


AMOUR

Michael Haneke (‘Caché’, ‘Das weisse Band’) won zijn tweede Gouden Palm met deze prachtige, serene ode aan de liefde. ‘Amour’ schetst het aangrijpend portret van twee tachtigers, met een hart voor klassieke muziek. Als Anne getroffen wordt door een beroerte, raakt ze gedeeltelijk verlamd. Terwijl haar echtgenoot tijdens dit moeizame ziekteproces niet wijkt van haar zijde, wordt hij geleidelijk overmand door morele vragen.

Haneke herleidt de zevende kunst tot pure eenvoud. Hij komt met dit diepgravend relatiedrama opvallend minzaam uit de hoek. Zijn doorgaans kille, afstandelijke stijl heeft plaats gemaakt voor een heel humane aanpak. Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva, twee iconen uit de Franse cinema, zijn schitterend in de hoofdrol. Niet te missen. (****)


BEASTS OF THE SOUTHERN WILD
De revelatie van het Sundance-filmfestival is naar mijn mening slechts een verdienstelijke ‘ecologische’ fabel over een zesjarig meisje (ontwapenend vertolkt door Quevenzhané Wallis) dat samen met haar vader probeert te overleven in de wildernis. Een uitgestrekt moerasgebied in Louisiana, de badkuip genoemd, vormt het decor van deze kleine, primitieve gemeenschap – geheel afgesneden van de rest van de wereld. Nadat een orkaan er verwoestend uitpakt, houdt een laatste kern van bewoners voet bij stuk om het eiland niet te verlaten, ook al dreigt er gevaar.

Voor een film die speelt in de woeste natuur, ontbreekt vreemd genoeg een zekere mate van authenticiteit. De vitale beeldregie staat haaks tegenover sommige eerder goedkope keuzes. De plot wordt vaak bewust in een bepaalde richting gestuurd, waardoor ‘Beasts of the Southern Wild’ veel van zijn charisma verliest. Een keurig gefabriceerd eindproduct, met te weinig eigen karakter. (*)



Dieter Vanden Bossche

De 36-jarige Dieter Vandenbossche is de winnaar van de Focus Filmfestivalpas. De Gentenaar is tot het einde van het filmfestival onze gastrecensent van dienst.