Renate Reinsve, de Noorse queen van Cannes

In 2021 werd ze bekroond met de prijs voor beste actrice voor The Worst Person in the World, vorig jaar schitterde ze in Caméra d’Or-winnaar Armand en straks stapt ze opnieuw de Croisette op met Sentimental Value – de nieuwste van haar ‘ontdekker’ Joachim Trier. Op visite bij Renate Reinsve.

Scarlett Johansson, Kristen Stewart, Emma Stone… Ook dit jaar wordt er veel schoon volk op de rode loper van Cannes verwacht. Maar wees niet verwonderd mocht Renate Reinsve straks minstens zoveel flitsen van paparazzi ontlokken als haar Amerikaanse collega’s. Met Sentimental Value, de nieuwste film van Joachim Trier, wordt ze vast een van de blikvangers van het festival. En dat ze terwijl ze vier jaar geleden nog onopgemerkt over de Croisette flaneerde na haar eerste samenwerking met de Noorse regisseur.

The Worst Person in the World, diens melancholische portret van een generatie in crisis, katapulteerde Reinsve van de Noorse theaterbühne naar internationale roem. Als Julie – grillig, magnetisch, subliem ontwijkend – werd ze in één klap het gezicht van de millennialgeneratie. Sindsdien is haar naam ook in Hollywood bekend: ze speelde mee in de bodyhorrorsatire A Different Man met Sebastian Stan in de mutante hoofdrol. En ze stond tegenover Jake Gyllenhaal in de rechtbankserie Presumed Innocent. Maar toch blijft Reinsve – 37 inmiddels – op haar best in films waar niet de plot maar de barst centraal staat, waar het fluisteren luider klinkt dan het schreeuwen.

Dat bewijst ze ook in Armand, het ambigue suspensedrama van Halfdan Ullmann Tøndel, dat vorig jaar in Cannes de Caméra d’Or voor beste debuutfilm won en volgende week (14.05) in de Belgische zalen komt. De film speelt zich af op een Noorse school, waar Reinsve als alleenstaande moeder door de directeur wordt ontboden na een incident tussen haar zesjarige zoon en een klasgenootje dat seksueel zou zijn misbruikt. Wat volgt, is een psychologisch steekspel in een vergaderlokaal, waar beschuldigingen en blikken zwaarder wegen dan daden. ‘Het is de zwaarste rol die ik ooit heb gespeeld, mentaal én fysiek.’ Reinsve windt er geen doekjes om. ‘Na de opnames had ik twee maanden nodig om te herstellen. Maar het was ook een geschenk. Je krijgt zelden de kans om zó ver te gaan in een rol.’

Wat maakte het dan zo uitputtend?

Renate Reinsve: Elisabeth is constant gespannen: ze is een rouwende moeder, een gevallen actrice en iemand die probeert overeind te blijven in een situatie die volledig ontspoort. Het is een film over grenzen. Wie trekt die? Waar liggen ze? Waar eindigt spel en begint misbruik? De scène waarin Elisabeth een hysterische lachbui krijgt – die duurt bijna tien minuten – was voor mij grensverleggend. Ik dacht: dit kan ik niet. Maar Halfdan blokkeerde de hele dag voor die scène. Ik heb die scène niet gespeeld, maar echt beleefd. Dat soort momenten slopen je.

Nochtans werkte je al eerder met Halfdan Ullmann Tøndel, de kleinzoon van instituten Liv Ullmann en Ingmar Bergman.

Reinsve: We kennen elkaar al sinds we negen jaar geleden samen een kortfilm hebben gemaakt, die helaas nooit is uitgekomen. Sindsdien hebben we een soort creatieve symbiose. Halfdan schreef Armand met mij in gedachten. We zijn beiden perfectionisten. We pushen elkaar, dagen elkaar uit, en dat levert iets op wat je alleen bereikt als er vertrouwen is. Maar we hebben nu afgesproken dat we voor ons volgende project iemand op de set willen die op tijd op de rem trapt. (lacht)

The Worst Person in the World – waarvoor je in Cannes werd bekroond als beste actrice – maakte je in één klap beroemd. Wat heeft die film met je gedaan?

Reinsve: Hij heeft mijn leven veranderd. Het was mijn eerste hoofdrol in een grote film, en ik wist meteen dat we met iets bijzonders bezig waren. Dat het de juiste thema’s tackelde, op het juiste moment, op de juiste manier. Iedereen op de set was diep betrokken, van de make-upartieste tot de geluidsman. Toen ik later de reacties zag, herkende ik wat wij tijdens het draaien al voelden. Dat de film zoveel mensen raakte, veel jonge mensen ook, voelde als een bevestiging van dat proces.

En nu heeft Joachim Trier je ook gecast in opvolger Sentimental Value, een dramady waar ook Elle Fanning en Stellan Skarsgård in meespelen.

Reinsve: Joachim en ik hebben een heel hechte band. Hij geeft je ruimte en vertrouwen, en tegelijk is hij ongelooflijk precies. In Sentimental Value speel ik Nora, een actrice die moet omgaan met het verlies van haar moeder en de terugkeer van haar vader. Het is een andere rol dan in The Worst Person, emotioneler, rauwer. We hebben de rol maandenlang voorbereid. Dat is een luxe, maar ook noodzakelijk als de lat zo hoog ligt.

Je werkte intussen ook in Hollywood. Wat is het verschil met draaien in Noorwegen?

Reinsve: In de VS heb je meestal twee weken voorbereiding, in Noorwegen neem je er de tijd voor. Dat maakt echt een verschil. A Different Man en Presumed Innocent waren fijne ervaringen, maar het blijft ‘werken’. In Noorwegen is het ‘werken met vrienden’. Ik neem mijn vriendengroep soms letterlijk mee naar het buitenland. We vormen een bende. Dat houdt me nuchter.

Wat zoek je vandaag in een project?

Reinsve: Niet alleen een goed script. Ik zoek een klik met de regisseur, met de crew. Ik wil ruimte om te zoeken, te falen, te ontdekken. Zoals met Halfdan: we hadden vaak geen vast plan, maar merkten dat we iets aan het vinden waren, daar en dan. Dat is magisch. Dat is waarom ik dit doe.

En als het klaar is? Hoe kom je dan weer tot rust?

Reinsve: Tuinieren. Wandelen door Oslo. Met vrienden zijn. Of gewoon zitten en naar de muur staren. Echt waar, dat werkt. Je moet het ook eens proberen. (lacht)