En zeggen dat de regisseur van De Patrick, Wil en een stevige brok Peaky Blinders eigenlijk schipper wilde worden.
Elk jaar reikt Knack Focus tijdens het Film Fest Gent de Jo Röpcke Award uit aan ‘iemand die zich het voorbije jaar verdienstelijk heeft gemaakt voor de Vlaamse film’. Dit jaar is dat de Antwerpse regisseur Tim Mielants, die met Wil net een beklemmende, strak in beeld gestanste oorlogsthriller afleverde.
Eerder debuteerde je als filmregisseur met De Patrick, je draaide het derde seizoen van de topserie Peaky Blinders… Een kinderdroom gaat in vervulling?
Tim Mielants: Dat niet, nee. (lacht) Als kind was films maken gewoon geen optie voor mij. Het fascineerde me, maar het was iets exotisch. Tot mijn moeder, die een grote liefhebster was, me meenam naar arthouse waar ik op dat moment eigenlijk nog iets te jong voor was: Breaking the Waves van Lars von Trier, Lost Highway van David Lynch… Die films hebben een diepe groef in mijn creatieve ziel gezet. Aanvankelijk wilde ik schipper worden, tot mijn moeder zei: ga toch gewoon naar de filmschool in plaats van te gaan varen. Gelukkig heb ik naar mijn moeder geluisterd.
Je filmdebuut De Patrick was een kurkdroge komedie over de uitbater van een nudistenkamp die een hamer kwijt is. Wil gaat over collaboratie en de jodenvervolging tijdens WO II. Dat is een wel heel radicale ommezwaai.
Mielants: Toch zie ik een link. Beide films gaan over onzekere mannen die op zoek zijn naar hun identiteit. Misschien gaat Wil zelfs meer over 2023 dan over 1942. Ik wilde een film maken die niet alleen de vraag stelt ‘wat heb jij toen gedaan?’ maar ook ‘wat zou jij nu doen?’
Opvallend: er zijn in Vlaanderen amper films over de Tweede Wereldoorlog gedraaid?
Mielants: Ik zou hier graag iets diepzinnigs zeggen over het feit dat collaboratie in Vlaanderen nog altijd gevoelig ligt, maar de verklaring is – denk ik – minder sexy. Oorlogsfilms kosten gewoon veel geld.
Inmiddels is je volgende film ook al ingeblikt: Small Things like These, met Cillian Murphy, Emily Watson en Ciarán Hinds.
Mielants: Ik heb nu twee films back-to-back gemaakt, en eerlijk: ik ben moe, ik weet het even niet zo goed. Ik hoop dat we daar volgend jaar een groot festival mee kunnen aandoen. Het is een kleine, mooie film geworden, en Berlijn of Cannes zullen een cast als deze graag verwelkomen. Daarna zou ik het liefst weer een jaar film studeren, als dat financieel haalbaar is. Alle Kurosawa’s en Bergman’s opnieuw bekijken en shot voor shot analyseren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
