Anamaria Vartolomei, ster in ‘L’intérêt d’Adam’: ‘Hulp vragen vergt moed’

In Mickey 17 keek Anamaria Vartolomei Robert Pattinson in de ogen. In L’intérêt d’Adam, van de Belgische regisseur Laura Wandel, excelleert ze als moeder die bij haar ondervoede kind wordt weggerukt. ‘Cinema kan zowel doen dromen als confronteren met de harde realiteit. Dat is prachtig.’

‘In mijn beroep is het een enorme luxe als je keuze hebt. Maar als je die luxe hebt, dan vind ik dat je moet proberen in films te spelen die lang meegaan, die de kijker dooreenschudden en proberen om dingen te veranderen.’

Het verklaart waarom Anamaria Vartolomei dit jaar niet alleen Robert Pattinson in de ogen keek in Mickey 17, de zotte sf-film van Bong Joon-ho, en de hoofdrol speelt in Merteuil, een HBO-serie die voortborduurt op Les liaisons dangereuses. De Frans-Roemeense ambassadrice van Chanel duikt ook op in twee Belgische films. Traffic, een sociaalrealistisch migratiedrama van Teodora Ana Mihai kwam in het voorjaar al uit. In L’intérêt d’Adam imponeert ze als moeder die het niet neemt dat ze niet bij haar ondervoed kind mag blijven.

Slechte moeder

Met dat intens ziekenhuisdrama bevestigt de Brusselse Laura Wandel al het goeds dat over haar is gezegd na haar benauwende schooldrama Un monde. ‘De opnames waren technisch uitdagend en fysiek en emotioneel uitputtend,’ zegt Vartolomei, ‘maar dat geeft me juist veel voldoening. Ik wil uitgedaagd worden.’ De rijzende ster deinst niet terug voor een duister en complex personage als Rebecca: een moeder die haar vierjarige zoon in levensgevaar brengt met rare opvattingen over voedsel. ‘Ik begrijp de bezorgdheid. Dokters, verpleegkundigen, rechters en maatschappelijk werkers moeten de gezondheid van het kind vooropstellen. Rebecca bedoelt het goed, maar haar zoon moet duidelijk dringend eten om zijn gezondheid en ontwikkeling niet in gevaar te brengen.’

Maar Vartolomei gaat verder: ‘Ik pleit er wel voor om jonge moeders die er helemaal alleen voor staan en fouten maken niet te snel te veroordelen. Rebecca heeft hulp nodig: begeleiding, steun en een luisterend oor. Maar het enige wat de de samenleving doet, is roepen en tieren dat ze een slechte moeder is. Dat geweld maakt haar juist nog wantrouwiger, duwt haar nog meer in het isolement. Iemand moet haar de hand reiken. De hoofdverpleegkundige is de enige die dat beseft. Soms is het voor een mens heel moeilijk om hulp te vragen. Dat vergt moed.’

Van Bacău tot Bong

Anamaria Vartolomei is geboren in het Roemeense Bacău maar groeide op in de rand van Parijs. Haar ouders emigreerden om haar broer en haar een beter leven te geven. ‘Mijn ouders vertellen slechts met mondjesmaat over hun parcours en alle obstakels en beproevingen. Ze hebben het zwaar te verduren gehad maar wilden niet dat dat op ons woog. Ik vind dat hen nodeloos veel geweld is aangedaan. In Roemenië was mijn moeder verpleegkundige en mijn vader manager van een toeristisch bureau. In Frankrijk moesten ze van nul herbeginnen omdat hun diploma’s niet erkend werden. Financieel rondkomen was de prioriteit. Het werd een klassiek immigrantenparcours. De mannen komen in de bouw terecht, en werken vaak in het zwart, en de vrouw wordt huishoudhulp. Dat moet toch beter kunnen? Waarom erkent Frankrijk de diploma’s van migranten niet makkelijker?’

Haar carrière heeft de wind in de zeilen. De Franse regisseurs staan in de rij voor Vartolomei sinds ze in 2022 de César voor beste vrouwelijke belofte won voor haar glansrol in het met de Gouden Leeuw bekroonde abortusdrama L’événement.

De Koreaanse Spielberg, Bong Joon-ho, koppelde haar aan Robert Pattinson in de sf-satire Mickey 17. ‘Bong Joon-ho is een genie. Hij weet exact wat hij wil en let op het kleinste detail. Maar vreemd genoeg wil hij binnen dat gemillimeterde kader dat je je als een kind amuseert. En hij geeft zelf het voorbeeld. Hij heeft de hele tijd plezier. Hij is tegelijk excentriek, creatief en heel precies en technisch. Dat is enkel voor de groten weggelegd.’

Gevaarlijk beroep

Dat een film soms doet dromen en soms confronteert met de harde realiteit, vindt ze het mooie van cinema. Zelf neemt ze zich voor om te blijven gaan voor films en personages die haar uitdagen. ‘Want dat is wat me zo enthousiast maakt in dit beroep. Ik wil de mensen in hun hart raken. Vragen opwerpen. De dingen in beweging krijgen. Een goed voorbeeld vind ik Being Maria.’ In die film speelt Vartolomei Maria Schneider, de actrice die door Marlon Brando werd aangerand tijdens een beruchte scène in Last Tango in Paris. ‘Die film heeft tot grote debatten geleid over seksuele agressie in de filmwereld. Ik stelde er mezelf als actrice door in vraag. Wat voor actrice wil ik zijn? Wat voor vrouw? Zou ik net als Maria mijn mond durven open te doen op een moment dat iedereen vraagt om vooral te zwijgen? Vandaag beseffen we dat zij ons gewaarschuwd heeft: pas op, het is een gevaarlijk beroep, een zeer masculiene wereld, je moet je beschermen. Maar er is nooit echt naar haar geluisterd en daar hebben we een zware prijs voor betaald.’

Over de grote brandhaarden in de wereld spreekt ze zich liever niet publiekelijk uit. ‘Ik vind het belangrijk om me bewust te zijn van de oorlogen in de wereld of de geopolitieke en sociale conflicten. Privé ga ik zulke onderwerpen niet uit de weg. Natuurlijk moet daarover gedebatteerd worden, maar in het openbaar zijn andere mensen veel beter geplaatst dan ik. Ik word gekleed door een luxemerk, het zou belachelijk zijn om mijn visie op te dringen. Wat ik te zeggen heb, zeg ik via mijn films.’