‘Doctor Sleep’: waarom u niet moet wakker liggen van het vervolg op ‘The Shining’

De poging van regisseur Mike Flanagan om in dit ambitieuze vervolg op The Shining Stanley Kubricks visie met die van schrijver Stephen King te verzoenen, blijft steken in goede bedoelingen.

‘Een grote, mooie Cadillac zonder motor erin.’ Zo vatte Stephen King de verfilming van zijn roman The Shining ooit samen. De Amerikaanse veelschrijver heeft zijn afkeer voor Stanley Kubricks herwerking nooit weggestoken. Waarschijnlijk omdat hij de cineast moeilijk kon vergeven dat hij de paranormale griezel uit zijn boek voor psychologische terreur had ingeruild.

Die ‘fout’ trekt Mike Flanagan nu recht in Doctor Sleep. Net als in Kings gelijknamige boek uit 2013 staat in deze film Danny Torrance centraal, het jongetje dat in The Shining nog braaf met zijn driewieler door het Overlook Hotel reed (terwijl zijn vader stilaan gek werd) maar nu als veertiger met een drankprobleem kampt. Pas als de jonge Abra (Kyliegh Curran) Danny (Ewan McGregor) op bovennatuurlijke wijze contacteert, komen zijn bijzondere gaven weer naar boven. Alsof dat niet genoeg is, loopt er ook een eeuwenoude sekte rond die graag kinderen martelt en hun bange zieltjes opsmult.

Aanvankelijk lengt Flanagan die bovennatuurlijke elementen aan met nostalgisch realisme tot een broeierig mix. Knarsende deurknoppen en flapperende douchegordijnen zorgen hierdoor vaak voor meer spanning dan de creaturen die zich erachter bevinden. De échte horror schuilt in het ontheemde en alledaagse, niet in het onbekende en bovennatuurlijke. Dat moeilijke evenwicht verliest Flanagan halfweg uit het oog, om het te verruilen voor kinderlijke clichés. De menselijke geest als een archiefkast? Telepathisch reizen als een zwempartij in de wolken boven de stad? Door de muur vallen om in een andere dimensie terecht te komen?

Voor een verhaal dat over bovennatuurlijke talenten, over ‘shinen’ gaat, vallen er uiteindelijk maar weinig speciale gaven op te tekenen. Het enige waar Flanagan echt in uitblinkt, is in iedereen plezieren. De fans van Stanley Kubrick worden getrakteerd op een veel te lange rondleiding in het afgelegen Overlook Hotel en talrijke knipogen naar zijn iconische thriller, de liefhebbers van supernatuurlijke horror krijgen hun bescheiden portie angst voorgeschoteld. Gelukkig maar, want ‘schrik maakt de ziel voedzaam’, aldus Rebecca Ferguson, die een overtuigende superschurk neerzet.

Of Flanagan ook Stephen King kan behagen? Afgaande op zijn vaag enthousiaste Twitter-post zal de horrorauteur deze verfilming niet meteen als een motorloze Cadillac afserveren. Doctor Sleep is dan ook eerder een limousine: te lang, te veel passagiers die de route willen bepalen, en na een uurtje rijden is het leuke er wel van af.